گلزار شهدا
*داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* * * * پدر به پایین تخت نگاه کرد انگشت پا از ملافه بیرون بود مادر دلش نمی آمد صورت منصور را ببیند .شاید یک طرفه صورتش سوخته باشد. ملافه را پس نداده بود که با اشاره و جمله دو کلمه‌ای جوانی که تازه به اتاق آمده بود و فهمید منصورش به هوش نیامده. نه صورتش سوخته بود نه بینی اش را گلوله برده بود. سرش با باندهای سفید که جاهایی از روی آن لکه های خشکیده خون بود بزرگ تر از قبل به نظر می‌رسید. بوی خاک و بوی بدن سربازها در حین جنگ قاطی شده بود با عطر همیشگی و خاص منصور که از بین همه این بو ها زیر دماغ می زد. عطر همین خوش همیشه وقت داخل شدن به جایی پیش از خودش می آمد و می فهمیدند منصور است که آمده. همان عطری که شیرازی‌ها اسمش را «شاهچراغی» گذاشته‌اند. _خانم فعلاً که بیهوش من میرسونمت  خونه برمی گردم. _ای وای مگه من میتونم! 🌿🌿🌿🌿🌿🌿 مادر دسته گل بالای سر تخت را با انگشت آب پاشید. جعبه شیرینی را مرتب کرد کنار تخت. کنار تخت هفتم آبمیوه را که با دست گرفته بود گذاشت. برای تخت بغل دیوار ظرفی با لایه نازکی از خاک نرم برد. مجروح است که ته لهجه اش داد میزد جهرمی است  با زحمت بلند شد نشست و تشکر کرد و بعد کف دست‌هایش را دو سه بار به خاک زده به پیشانی برد و رو به قبله چرخید. در این ۷ روز پرستار ها و دکتر ها آمده بودند با دستگاه های مختلف روی منصور آزمایش کرده بودند. پدر زنبیل خرت و پرت ها را به دست مادر داد و پرسید: _هوش نیومده؟! _نه بچم!  دیگه دستش تیکه تیکه شده از بس سرم دادن خوردش.هفت روز آزگار بیهوش و بی گوش افتاده روی تخت تو یه تیکه نون تو دهنش نرفته. 🌹🌹🌹🌹🌹 دکتر اعرابی وارد شد.منصور از آن دست مریض هایی بود که چهره‌ اش در خاطره دکتر ماندگار بود با آن ترکش‌هایی که در سرش جا خوش کرده بودند. پدر به تایید مشاهدات دکتر برای سپاس خوشحال گفت: _بلاخره بعد ۷ روز همین الان به هوش آمد ما که نمیدونیم به چه زبانی از شما... _خوبه خدا رو شکر .هیچی که نخورده؟! _یه آبمیوه مادرش بهش داده. _خیلی خوب! و همینطور که به طرف به منصور می رفت فقط یک دفعه ای بهش غذای زیادی ندین .آروم آروم .خوب دلاور چاق شدیا تو این هفت روز.! منصور سلام داد غریبانه و مبهوت. حنجره اش انگار خش داشت .نمی‌دانست هفت روز یعنی چه؟! ❤️❤️❤️❤️ در ایتا @shohadaye_shiraz 🌿🌿🌹🌿🌿🌹🌿🌿
632 مشاهده