این قرآن است و بی‌گفتگو کلام خداست. معجزه‌ای است که تمامش از آغاز تا انجام، از باء «بسم اللّه» تا سین «و الناس»، حرف به حرف و کلمه به کلمه توسّط فرشته خدا بر نبیّ اکرم (ص) نازل شده، بر دل پاکش (ص) نقش بسته، از دو لب مبارکش (ص) جاری شده و امروز از پس چهارده قرن ما آنرا همان سان در بر داریم که به زمان گیرنده وحی، یاران گرامیش (ص) دریافت داشته‌اند. تواترش قطعی است و تلاوتش عبادت. «إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ یَهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ. کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ- الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلی صِراطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ. هذا بَیانٌ لِلنَّاسِ وَ هُدیً وَ مَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِینَ. کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ. لا یَأْتِیهِ الْباطِلُ. وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ. لا یَأْتُونَ بِمِثْلِهِ.» «همین قرآن است که انسان را به استوارتر راهی رهبری می‌کند (17: 9). کتابی است که از درون تاریکی به نور و روشنی رهنماست و به امر خدا راه گرامی ستوده را می‌نمایاند (14: 1). بیانی است برای مردم و هدایت و موعظه‌ای برای متّقین (3: 138). آیاتش استوار است (11: 1) و باطل را بدان راهی نیست (41: 42). این حق است و یقین (69: 51) و بصیرت و هدایت و رحمت اهل یقین (45: 20) هرگز نظیر آن را نیاورند (17: 88). به راستی که از جانب خدا نوری و کتابی روشن آمده و هر که از پی رضای او، راه سلامت پوید، خدا بدان کتاب هدایتش کند و از تاریکی به نورش برد و به راهی راست رهبرش شود. (5: 15 و 16). شک در آن نیست و راهنمای متّقین است (2: 2) نیکان را بشارت می‌دهد و بدان را می‌ترساند (41: 4)».