. ✍ خطرناک؛ مثل تفکر بشیر حسینی برای جامعۀ مذهبی بنده الحمدلله با هیچ‌کس از عزیزان دست‌اندرکار معلّی خصومت شخصی ندارم. بعضی از این عزیزان را اصلا نمی‌شناسم، بعضی از آنها رفقای بنده هستند و به خوش‌فکری، دغدغه‌مندی و مؤمن و جهادی بودنِ آنها ایمان دارم، و بعضی از عزیزان هم که مثل آقاسیدمجید و آقاسیدرضا و آقامیثم و آقانجم‌الدین سروران نازنین بنده هستند که بارها و بارها با عزیزانم توفیق همکاری داشتم و خواهم داشت. پس اگر نکته‌ای عرض میکنم اصلا از روی غرض و مرض نیست. آقایان و خانم‌ها! ای تمام جامعۀ مذهبی! من اصلاً به آیتم‌ها و اتفاقات و جزئیات معلی کار ندارم. به فلان آیتم و فلان حرف و فلان حرکت، نقد وارد است یا نه اصلاً کار ندارم. حرف من فراتر از اینهاست. والله بالله تالله! نفوذ تفکر آقای بشیر حسینی در برنامه‌های مذهبی و هیئتی خطرناک است. این حرف را من خیلی سال پیش، بعد از نماهنگ دهه هشتادیا، بعد از اربعین شیطون‌بلا، بعد از رسانه‌ای شدنِ نوع ادبیات او نسبت به معارف دینی گفتم. بشیر حسینی یک تفکر رسانه‌ایِ محض دارد؛ بدون در نظر گرفتنِ مقتضیات هیئت و مداح و... . او فقط به فکر جذابیت و وایرال‌شدن است؛ بدون در نظر گرفتنِ هیچ چیز دیگر. شاید باور نکنید اما مطمئن باشید بشیر حسینی، امروز از بگومگوهای موافقان و مخالفان معلی راضی‌ست؛ اصلا هدف او همین بوده. چون این بگومگوها و اختلافات، باعث دیده‌شدنِ برنامۀ او و تفکر او می‌شود. آقایان و خانم‌ها! ای تمام جامعۀ مذهبی! امروز همۀ ما در بازیِ بشیر حسینی هستیم. چه عوامل برنامه، چه مجری و کارشناس‌ها که والله تاج سرِ من هستند، چه موافقان و چه مخالفان؛ همه در بازیِ این شخص هستند. از کلیپِ وایرال‌شدۀ پیش از شروع معلی تا کلیپ‌های وایرال‌شدۀ این روزها را مرور کنید تا متوجه شوید او فقط به فکر رسانه و رسانه‌ای شدن است و کار به هیچ ارزش و اقتضای دیگری ندارد. باز هم می‌گویم: نقد من به آیتم‌ها و صحبت‌ها و عوامل و کارشناسان و مجری و این جزییات نیست. نقد من، تفکرِ حاکم بر معلی‌ست؛ والسلام 🖋 ✍ ............. به نام خدا نقطه . سرِ خط حسینیه معلّی و ..... حسینیه معلّی برای توجیه بعضی از آیتم های خطایش مجبور شد حجج اسلام قرائتی و رفیعی را به عنوان بیان شادی در اسلام به کار گیرد . با انتقاد بجا و درست حاج محمود کریمی به قسمت هایی از حسینیه معلّی ، تهیه کننده این برنامه را بر آن داشت تا به کمک دو تن از روحانیون موجّه رفته و به توجیه برنامه های خود بپردازد . حاج محمود کریمی با انتقاد از اجرای سرودی که با فرازی از دعای ندبه ، اَیْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلا ... اجرا شد و با کف زدند همراه بود و نیز در جای دیگر که مجری گفته بود ، بالاخره یه کربلا شیطون بلا بریم ، مطالبی را در خطا و اشتباه حسینه معلّی بیان کرده بود که به ذائقه ی مجریان آن خوش نیامده است.. حجج اسلام آقایان قرائتی و رفیعی در باره شادی در اسلام سخنانی گفته اند ولی تفاوت بین شادی و مضحکه در اسلام را اشاره ای نکرده اند.. در آموزه های دینی داریم برای شادی کردن نباید دست به هر کاری زد ، یعنی وسیله هدف را توجیه نمی کند . یا آقای میثم مطیعی در داستانی از حضرت آقا نقل می کنند که ، معظم له فرمودند کف زدن چه اشکالی دارد . بله حضرت آقا فرمودند کف زدن اشکال ندارد اما نفرمودند کف زدن همزمان با خواندن اَیْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلا هم هیچ اشکالی ندارد . آیا ما مجازیم برای شاد کردن دیگران هرچیزی را بیان کرده و اجرا کنیم. آدرس غلط ، توجیه کار غلط است یا علی مدد ✍ .