هرکه خودش را مومن و در حال حرکت بسمت خوبی ها می داند و ملاکش تقواست بخواند : به یک قاعده رسیدم که در زندگی هست...و روی پا بند نیستم از وقتی فهمیده امش‌.. اینکه : مومن همیشه پیش رویش پرشکوه تر و متعالی تر از پشتِ سرش است...و هرچیز خوبی را خدا از ما گرفته...بهترش را و متعالی ترش را جایگزین آن کرده...قاعدتا زندگی مومن، باید هم همینطور باشد، چون حرکت دارد... از وقتی این را فهمیده ام ، همه ی روزهای خوب گذشته ام شده، دارایی من... همه ی تجربه های خوب و فرصت های خوب حتی اگر از دستشان داده ام و قدرشان را ندانسته ام... و همه ی آدم های خوب و عزیزی که داشته ام و حالا نیستند یا هستند... حتی اگر آنطور که باید ظاهر نشدم در آن فرصتها...این را به غفرانت سپرده ام... وااای خدا...من یک عممر از تو خوبی دیده ام...و از شوقِ دیدن آنچه پیشِ رویم است، روی پا بند نیستم.... القصه...اگر کسی آمد پیش شما و گفت حیف که فلان روزهای خوب گذشت...کاش به عقب برگردیم...و .و .و ....اگر مومن نیست و رشد ندارد...که حق دارد بنده خدا... اما اگر مومن است به او تذکر بدهید این صحبت اساسا مال مومن نیست...عادت زبانی غیر مومنین است و اشتباه روی زبان تو افتاده.... 🖊