آینده این مسیر را در سوریه دیدم قبل از سفر به سوریه مستند "کف سوریه" را دیدم. تفاوت آنچه در آن مستند دیدم با وضعیت فعلی سوریه که من از نزدیک دیدم بهت‌آور بود. راوی مستند کف سوریه می گفت اینجا همه ی اجناس سوری ست و در سوریه جز جنس سوری خرید و فروش نمی‌شود. ولی من برای تهیه سوغات سفر هر چه گشتم جنس سوری نیافتم. از پدرم که قبل از حمله داعش به سوریه رفته بود می‌پرسيدم که چه دیده. او از زیبایی های سوریه، آرامش شهر و امنيت آنها می گفت. می‌گفت عجیب است که در سوریه حتی یک گدا ندیدیم. همه مردم با ظاهر مرتب و رو‌به‌راه هستند. ولی من جز کودکان پابرهنه و گرسنه در کوچه پس کوچه های زینبیه ندیدم! یک شب از شام هتل جاماندیم و رستوران بسته شد، پرسان پرسان جایی را برای صرف شام یافتیم ولی صحنه‌هایی دیدم که هنوز بعد از چند روز برگشتن از سفر، غم آن صحنه‌ها از دلم بیرون نمی‌رود. کودکان گرسنه سوری لقمه از دهانمان طلب می‌کردند و می‌خوردند. ما میزان بیشتری غذا خریدیم و به آنها دادیم ولی بازم کفایت نمی‌کرد. همه تلاششان این بود که امشبی را شکم سیر بر بالین نهند. وای از آن شب و وای از این درد. به شهر داعيا رفتیم، همه ساختمان ها ویرانه بود و خانواده ها در بين خرابه ها زندگی می كردند.مثلا یک ساختمان سه طبقه که دیوارهای کج و معوج داشت، خانواده ای را در یک طبقه اش در خود جا داده بود. حرم حضرت سکینه بنت امیرالمومنین در شهر داعیا مخروبه بود و نماد مظلومیت و غربت آل الله. کجایند سرسپردگان و اسراییل و آمریکا که ببینند بر سر ملت مسلمان چه آورده‌ند... فروپاشی اقتصادی سوریه نه به دلیل حمله داعش بلکه نسخه های اقتصاد نولیبرال بود و همان عامل منجر به نفوذ داعش و سایر گروه‌های تروریستی شد. مدتی مردم فریب این سیاست‌ها را خوردند و زمانی متوجه شدند که دیگر دیر شده بود. مع الاسف ایران هم همان نسخه‌ها را در اقتصاد در پیش گرفته. مردم سوری با حسرت از وضع زندگی خود در ۱۰ سال پیش می‌گفتند و عامل اصلی را کاهش ارزش پول‌شان می‌دیدند. ارزش پولشان بقدری افت کرده بود که همه مغازه ها برای شمارش پول بی‌ارزششان دستگاه های پول شمار داشتند. چه بگویم که وحشت تمام وجودم را گرفته ما بدون جنگ و بی صدا کم کم به روزگار همان بچه گداهای سوری خواهیم رسید و با پنبه ی لیبرالها سرهامان بریده می‌شود و تمام. کاش کسی حرف مرا بفهمد، كاش صدای من به مسئولين برسد، کاش متوجه شوند از راه طی شده ی اسف‌بارِ تجربه شده‌ی لیبرالیسم برگردیم. مگر عبرت‌ گرفتن از این تجربه‌های نزدیک چقدر هوش و درایت می خواهد؟! سوریه، عراق، ترکیه، شیلی، آرژانتین و ... را نمی بينند؟ عقل سلیم رخصت این همه خطا را نمی‌دهد مگر ذی نفع بدبختی مردم باشی، آقای مسئول! آزموده را آزمودن خطاست... چشم همه‌ی مقاومت و همه آزادگان جهان به ايران است، نگذاريد نااميد شوند، نگذاريد قوم ديگری جای ما را بگيرد. خدایا کمکم کن این روزهای ترس و دلهره، سپری شود. بلندشم بایستم! برای حال خودم، تمام مردم ايران و سوريه كه زير سياست‌های غلط نئولیبرال دست و پا می‌زنند دعا می‌کنم. ✍ الهام رخشنده دوست @haad1442