💠 گلشهر، الگویی در همزیستی ⚠️ نقدی بر نگاه‌ تهدیدمحور به ظرفیت مهاجرین ✍ سیدمحسن اختراعی 🔹 یک سال و اندی است با توجه به فعالیتی که دارم گذرم به #گلشهر افتاده است. قبل از شروع این فعالیت فقط یک بار و به صورت گذری به آنجا رفته بودم. تنها شنیده‌هایم در مورد گلشهر به «حاشیه‌ای بودن» آن و به «افغانستانی‌نشین» بودنش ختم می‌شد. 🔸 ابتدای کار مقداری در موردش شنیدم. محور شنیده‌ها سکونت مهاجرین افغانستانی در این محله بود. قبل از این با افغانستانی ها برخورد داشته بودم. زمانی که در یکی از مدارس جنوب شهر تهران، ۹۰ درصد دانش‌آموزان کلاسم را تشکیل می‌دادند. 🔹 هیچ تصور منفی‌ به این محله و ساکنانش نداشتم. راستش آنقدر تصور مثبت را هم نداشتم! پا به محله گذاشتم. چند بار اول فقط به دیدن محله و اماکن خاص آن گذشت. روزبازار محله (شلوغ بازار)، مساجد، مدارس، رستوران ها و... که در دفعات بعد کار به ارتباط گیری با فعالین محله از ایرانی و افغانستانی رسید تا الآن که همچنان این ارتباط ادامه دارد. 🔸 تفاوت عمده گلشهر با بقیه محلات حاشیه‌ای مشهد، #هویتی‌تر بودن آن بود. سکونت مهاجرین افغانستانی در این محله با حفظ نمادهای فرهنگی و هویت خود باعث تمایز این محله می‌شد. وجود رستوران‌هایی با طبخ غذای افغانستانی، «شیریخ‌» فروشی (بستنی افغانستانی)، فروشگاه‌های لباس‌های افغانستانی، «شلوغ بازار» یا -با قول خوشان- «بازار شلوغه»، محل شکل‌گیری و اعزام لشکر فاطمیون، وجود ۱۲۰ شهید مدافع حرم در کنار چهره‌های مردم محله نشان از یک محله متمایز بود. 🔹 محله‌ای که با وجود حاشیه بودن، جمعیت زیادی از نخبگان افغانستانی در آن زندگی می‌کنند. شعرا، نقاشان، خطاطان، مربیان تربیتی، ورزشکاران حرفه‌ای، دانشجویان مقاطع بالا، طلاب و... بخشی از آنها هستند. در خوشبینانه‌ترین حالت وجود گروه #تئاتر با چندین بازیگر حرفه‌ای را نمی‌توانستم در این محله تصور کنم. اما گلشهر گروه تئاتر هم داشت که با تمام محدودیت‌هایش، هم در محله تمرین می‌کند و هم اجرا! 🔸 گلشهر «محلهٔ شهادت» است. در کنار ۱۲۰ شهید فاطمیون، شهدای مهاجری را هم در دفاع مقدس و برای دفاع از خاک ایران تقدیم کرده است. محله‌ای که ایرانی و افغانستانی (مهاجر و انصار) در کنار هم زندگی می کنند. با هم کار می‌کنند، باهم ازدواج می کنند و این «باهم»هایی که یک همزیستی را نشان می‌دهد. 🔹 تصور غالب غیراسلامی و غیرانسانی نسبت به مهاجرین، تصور تهدیدمحور است؛ تصوری که با واقعیت فاصله زیادی دارد. ظرفیت‌هایی که مهاجرین در زمینه‌های مختلف دارند (نمونه‌اش اهالی گلشهر) می‌تواند کشور را در راه پیشرفت کمک کند. 🔸 خبرهایی که بعضا شنیده می‌شود از درگیری‌هایی بین ایرانی‌ها و مهاجرین واقعا نگران‌کننده است. اینها در راستای تصمیماتی است که در این مسئله گرفته می‌شود. اعمال محدودیت‌های بیش‌ازپیش برای مهاجرین از قبیل «ممانعت از فعالیت در اماکن‌ نزدیک به حرم‌های‌ مطهر در شیراز و مشهد»، «ممنوع شدن کار کردن مهاجرین در بازارهای سیّار»، طرح زننده‌ی «دستگیری مهاجرین» (بدون هیچ قیدو‌بندی و به صرف افغانستانی بودن) نمونه‌هایی است که بر محدودیت‌های قبلی افزوده شده است. جامعه هم ناخودآگاه با دیدن این رفتارها از حاکمیت نسبت به مهاجرین بدبین‌ می‌شود‌. 🔹 دستگاه‌ها با سیاست‌های اتخاذی می توانند جلوی این انشقاق را بگیرند. اما افسوس که نگاه‌های تهدیدمحور به مهاجرین در تمام دستگاه‌های مربوطه، در برخی موارد بنزین این آتش می‌شوند. 🔸 در طرف مقابل این نگاه تهدیدمحور، نمونهٔ امّتی برخورد با مهاجرین را داریم؛ نمونه‌ای که علمدارش حاج قاسم عزیز است‌؛ شهید عزیزی که در آستانه سالگرد شهادتش شاهد این رفتارها با مهاجرین هستیم. سردار، کار را به گونه‌ای مدیریت می‌کند که در یکی از مهم‌ترین بحران‌های منطقه (سوریه)، همین مهاجرینی که آن دلسردی‌ها را دیده‌اند، می‌شوند بازیگر اصلی میدان. 🔹 در خاطراتی که از تعامل حاج قاسم با رزمندگان فاطمیون باقی مانده، همه‌اش اعتماد و میدان دادن به آنان دیده می‌شود‌. آیا در میدان نبودند کسانی که با این همه میدان دادن به فاطمیون مخالف بودند؟ قطعا بودند و همچنان هستند‌. اما حاج قاسم بود که توانست با الگوی امتی خود این همراهی و همزیستی و همخونی را ایجاد کند. #مجمع_اسلامی_حبل‌الله 🆔 @Hablollahir