امام خمینی (س) امام سجاد (علیه السلام) را از بزرگترین نعمت های ذات مقدس خداوند بر بندگان شمرده و یادآور شده است که حق تعالی آن سرور را از عالم قرب و قدس برای معرفی راه های بندگی خود به بندگان به امامت برگزید. امام خمینی (س) با اشاره به گوشه ای از معارف بلند اعتقادی و قرآنی در سخنان امام سجاد علیه السلام یادآور شده است که ایشان در مرتبه اعلای ایمان و یقین قرار داشت دائم الحضور در نزد حق و منقطع ازغیر بود. ایشان خاطرنشان کرده که امام سجاد (علیه السلام) به تلاوت قرآن و تدبر در معانی آن توجه ویژه داشت، قرآن را با صدای خوش تلاوت می کرد، چنان که رهگذران با شنیدن صدای حضرت، متوقف می شدند و برخی از نیکویی صدای حضرت بیهوش می شدند. امام خمینی (س) با استناد به روایتی یادآور شده که امام سجاد (علیه السلام) از ترس خدا می گریست و در حال نماز رنگش زرد می شد و شیفته و غرق عبادت بود و عبادت های خود را در برابر عبادت های جد خود امیرالمؤمنین (علیه السلام) ناچیز می شمرد و می فرمود چه کسی طاقت دارد همانند علی (علیه السلام) عبادت کند.