وقتی به دوش خاطره ها می نشانی ام ، تا انزوای تلخِ غزل می کشانی ام خود را به سطر سطر نگاهت سروده ام حتی اگر مچاله کنیّ و نخوانی ام من اهل چشم های توام ای جهان من ! گریه نکن که از وطن خود برانی ام برگی خزان گرفته و پژمرده ام که تو با بادِ بی تفاوتیت می تکانی ام "فرهاد" و "قیس" ، مردنشان شرط عشق بود یاری کن ای اجل ! که به یاران رسانی ام ... 🌸🍃🦋