🥀🌾🥀🌾🥀 🌾🥀🌾🥀 🥀🌾🥀 🌾🥀 🥀 حدیث هفته ۷۵۹ اميرالمؤمنين عليه‌السلام أَوَّلُ الدِّینِ مَعْرِفَتُهُ وَ كَمَالُ مَعْرِفَتِهِ التَّصْدِیقُ بِهِ وَ كَمَالُ التَّصْدِیقِ بِهِ تَوْحِیدُهُ وَ كَمَالُ تَوْحِیدِهِ الْإِخْلَاصُ لَهُ وَ كَمَالُ الْإِخْلَاصِ لَهُ نَفْی الصِّفَاتِ عَنْهُ. سرآغاز دین، معرفت و شناخت خداست و کمالِ معرفت و شناخت نسبت به خداوند، تصدیق و ایمان به ذات پاک اوست و کمالِ تصدیق به ذات پاک او، توحید و یگانه دانستن اوست و کمالِ توحیدش، اخلاص براى اوست و کمالِ اخلاص براى او، نفى صفات [مخلوقات] از اوست. نهج‌البلاغه خطبه ۱ [امیرمؤمنان علیه‌السلام در این سخن، پنج مرحله براى شناخت خداوند ذکر فرموده‌اند؛ ۱. شناخت خدا بر اساس دلیل و برهان: دین در اینجا، به معناى مجموعه عقاید و وظایف الهى و اخلاق است و علم و آگاهی نسبت به وجود خداوند، پایه و اساس اولیه و اصلى براى تمام اصول و فروع دین است که بدون آن، این درخت هرگز به ثمر نخواهد نشست. البته تحقیق درباره اصل دین به عنوان مقدمه ورود به دین، در جای خود صحیح است. ۲. تصدیق و ایمان به وجود خداوند: معرفت، اشاره به علم و آگاهى نسبت به خداوند است ولى تصدیق، اشاره به ایمان است؛ زیرا علم از ایمان جداست، ممکن است انسان به چیزى یقین داشته باشد ولى ایمان قلبى ـ که عبارت است از تسلیم در برابر آن و به رسمیت شناختن آن در درون دل یا به تعبیرى دیگر اعتقاد به آن ـ نداشته باشد. ۳. یگانه دانستن خداوند: هنگامى که انسان خدا را با استدلال و برهان بشناسد، هنوز به مرحله توحید نرسیده است. توحید، آن است که ذات او را از هر گونه شبیه و نظیر، پاک و منزه بداند. ۴. اخلاص در توحید: کمال توحید، خالص ساختن اعتقاد نسبت به پروردگار است، یعنى او را از هر نظر یگانه و یکتا، بى‌نظیر و بى‌شبیه دانستن و از اجزاى ترکیبى، پاک و منزه شمردن است. زیرا اگر شبیه و مانندى براى او بپذیرد، در حقیقت آنچه را شناخته است خدا نبوده، چرا که خداوند وجودى است نامحدود از هر جهت و بى‌نیاز از هر کس و هر چیز. ۵. نفی تشبیه از خداوند: براى رسیدن به کمالِ اخلاص در توحید، باید هر گونه صفاتى را که مخلوقات دارند از او نفى کرد، خواه این صفت، داشتن اجزاى ترکیبى باشد یا غیر آن. ذات پاک خداوند نه اجزاى خارجى دارد و نه اجزاى عقلى، نه در خارج قابل تجزیه است و نه در فهم و درک ما، و کسى که به این حقیقت توجه نکند توحید خالص را نیافته است، و اینکه حضرت فرموده‌اند: کمال توحیدش، نفى صفات از اوست، نه به معناى نفىِ صفات کمالیه است، چرا که تمام صفات کمال اعم از علم و قدرت و حیات و غیر آن، همه از آنِ اوست، بلکه منظور صفاتى است که ما همیشه به آنها خو گرفته‌ایم و آنها را شناخته‌ایم؛ یعنى صفات مخلوقات که همه جا آمیخته به نقص است. مخلوقات داراى علم و قدرت هستند اما علم و قدرتى ناقص و محدود و آمیخته با جهل و ناتوانى، در حالى که ذات پاک خداوند از چنین علم و قدرتى منزه است.] می‌توانید از طریق لینک‌های زیر 👇👇 کانال حدیث هفته را دنبال کنید؛ پیام‌رسان ایتا eitaa.com/hadisehafte پیام‌رسان سروش sapp.ir/hadisehafte 🥀🌾🥀🌾🥀