انذار و هشدار درباره ی ترک انفاق شما با ترک انفاق و انباشتن اموال، و بخل نسبت به دیگران تمام درهاى نجات را به روى خود بسته اید. و در پایان آیه مى فرماید: «کافران همان ظالمان اند» (وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظّالِمُونَ). اشاره به این که آنها که انفاق و زکات را ترک مى کنند هم به خویشتن ستم روا مى دارند و هم به دیگران. قرآن در این جمله مى خواهد این حقیقت را روشن سازد که: اولاً ـ کافران به خود ستم مى کنند; زیرا با ترک انفاق واجب و سایر وظائف دینى و انسانى، خود را از بزرگ ترین سعادت ها محروم مى سازند، و این اعمال آنها است که در آن جهان دامانشان را مى گیرد و خداوند درباره آنها ستمى نکرده است. ثانیاً ـ افراد کافر به اجتماعشان نیز ستم مى کنند، و اصولاً کفر سرچشمه قساوت، سنگدلى، مادى گرى و دنیا پرستى است و اینها همه سرچشمه هاى اصلى ظلم و ستم هستند. یادآورى این نکته نیز لازم است که: کفر در این آیه، به قرینه این که بعد از دستور انفاق واقع شده، به معنى سرپیچى و گناه و تخلف از دستور خدا است و استعمال کفر به این معنى، در قرآن و احادیث اسلامى، نظایر بسیار دارد. هرگز به نيكی و نيكوكاری نمی رسيد، مگر آن كه از آن چه دوست می داريد در راه خدا انفاق كنيد». امام صادق (ع) شكر صدقه می داد. به ايشان عرض شد : آيا شكر صدقه می دهيد؟ فرمود: آری، شكر را از هر چيز ديگری بيشتر دوست دارم و از اين رو خوش دارم آن چه را بيشتر دوست دارم صدقه دهم. ذات انسان به گونه‌ای است که به آنچه از مال جمع‌آوری کرده تعلق خاطر دارد و آن را مانند جزئی از نفس خودش عزیز می‌دارد و اگر مال خود را از دست بدهد، گویا جزئی از جان خود را از دست داده است، پس مجاهدت در انفاق مال بسی دشوارتر از سایر عبادات است. امام حسين عليه السلام : نيازمند با درخواست كردن حرمت خود را نگه نداشته است ، پس تو با نوميد نكردن او آبرو و حرمت خود را نگه دار . امام على عليه السلام : هيچ سائلى را دست خالى بر مگردان ، حتى اگر با نيمدانه اى از انگور يا خرما باشد .