- مرور و خیلی خلاصه لازمه که تصورمون رو قبل از بندگی به زندگی و قبل از دین به دنیا دقیق و روشن کنیم ! چیزی که ما رو برای دین داری آماده میکنه دیدن واقعیات و درک قوانین و سنت های حاکم بر هستی هست ... نقطه ی آغاز حرکت باید این باشه که شما فلسفه مبارزه با نفس رو در هویت انسانی خودت و در سنن حاکم بر زندگی خودت ببینی ! بدونی مهم ترین ویژگی این دنیا اینه که سخته ! دین هم یه برنامه برای از خود گذشتنه ، پس دین هم سخته ! ولی بدونه اون سخت تره :) نقطه ی آغاز دین هم اینه که تو برای اذیت شدن آفریده شدی ... هم دین برنامه ی مبارزه با نفسه ، هم دنیا به صورت ثابت (پیر شدن) و متغیر با تو این برنامه رو داره ! تا اینجا اگه قبول کردی که فلسفه ی دنیا رنجه و فلسفه ی وجودت رنج کشیدنه ! اونوقت راحت دین رو انتخاب میکنی ، چون این عاقلانه ترین انتخابته .. اما بعد از اینکه رنج و زجر رو فهمیدی خداوند متعال میفرمایند : فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا به يقين با (هر) سختي آساني است ! إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (آري) مسلّماً با (هر) سختي آساني است سوره شرح/۵ و ۶ خدا دوست داره که تو هم رنج رو به خوبی بپذیری و هم از خوشی ات نهایت لذت رو ببری . اما ما هر دو رو به نحوی خراب میکنیم ! انسان در خوشی سه رنج رو به خودش تحمیل میکنه : 1- غصه ی ناخوشی های گذشته رو 2- غصه ی آینده رو 3- غصه ی حال رو با مقایسه ی نعمت خودش با دیگران و این یعنی حسادت رنج حسادت بیش تر از آن دو انسان رو رنجور میکنه ! برای اینکه از خوشی مون لذت ببریم باید به اهل بیت متوسل بشیم و از نور وجودشون بهره مند بشیم :) صوت‌کامل‌روگوش‌کنید