بدون تردید، رفتارهای مبتنی بر توجه به منافع و مصالح مشترک، می‌تواند زمینه‌های مناسب همکاری‌های منطقه‌ای را فراهم کند.
کنعانی با اشاره به سیاست اصولی جمهوری اسلامی ایران مبنی بر تقویت مناسبات با همسایگان در چارچوب حسن همجواری، احترام متقابل و عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر، بر اراده کشورمان برای نیل به منطقه‌ای باثبات، امن و شکوفا در چارچوب همکاری با همسایگان و نفی مداخلات خارجی تاکید کرد.
اما سوال اینجاست که این مناقشه تا کجا قرار است ادامه داشته باشد و آیا چاره ای برای آن وجود دارد؟
امور وقتی که در کانال سیاست قرار می‌گیرند تبدیل به غده‌های تنش آفرینی می‌شوند
احمد دستمالچیان، در این باره معتقد است: مسائل جغرافیایی و حاکمیتی یکی از مهمترین مسائل هر کشوری است که بر اساس منافع ملی نمی‌توان در این زمینه کوتاه آمد. چاه نفتی آرش در مثلث عراق، کویت و ایران است که بخش مهمی از آن در آب‌های سرزمینی ایران قرار گرفته است؛ لذا اینکه کشورهای حوزه خلیج فارس هر زمانی درباره مسائل حاکمیتی ایران صحبت می‌کنند کمال بی اخلاقی و بر خلاف عرف همسایگی است.
وی ادامه داد: روزی درباره تنب کوچک و تنب بزرگ و این بار این را در دست گرفته اند. اگر اقدامات بخواهد ادامه یابد ایران نسبت به این امور می‌تواند واکنش خاص خود را نشان دهد؛ زیرا حاکمیت ملی مساله‌ای نیست که به سادگی بتوان از آن عبور کرد. جمهوری اسلامی ایران به عنوان برادر بزرگتر همواره تلاش کرده تا کشورهای منطقه در کمال آرامش باشند و از همین رو نیز خویشتنداری می‌کنند. کشورهای همسایه نیز باید از این نوع تشنج آفرینی‌ها دست بکشند. از قدیم بین کویت و ایران بر سر مقدار برداشت از مخازن این میدان نفتی اختلافات جزئی وجود داشته است که می‌شود با نشست کارشناسی به دور از تشنج و هیاهو آن‌ها را حل کرد، اما متاسفانه همه امور وقتی که در کانال سیاست قرار می‌گیرند تبدیل به غده‌های تنش آفرینی می‌شوند.
کشورهای عربی نباید فراموش کنند که سکوی نفتی مبارک چگونه به ایران برگشت داده شد
علیرضا تقوی نیا کارشناس مسائل سیاست خارجی نیز در این باره گفته است: کشورهای عربی نباید فراموش کنند که سکوی نفتی مبارک چگونه به ایران برگشت داده شد و اگر الان هم لازم باشد ایران از قدرت سخت خود برای حراست از منابع متعلق به ملت ایران استفاده خواهد کرد. این میدان هنوز مورد استخراج و بهره برداری قرار نگرفته وصرفا در مرحله اکتشاف است و هنوز لرزه نگاری نشده است که بتوان گفت که چه کشوری در آن سهم دارد. باید محدوده میدان مشخص شود و هنوز مشخص نشده نباید کشورهای عربی درباره مالکیت و محدوده آن تکلیف معین کنند.
🇮🇷 سهم ایران میدان «آرش»
تقوی نیا درباره اقدام مناسب ایران نیز گفت: معتقدم ترکیبی از اقدامات دیپلماتیک و عینی باید در دستور کار قرار بگیرد و سایر کشورها باید تفهیم شوند که جمهوری اسلامی ایران قدرت مسلم خلیج فارس است و اگر کشورها بخواهند نسبت به احقاق حق حقوق ملت ایران کمترین اجحافی را انجام دهند ممکن است اقدامات ایران فراتر از بیانیه‌های دیپلماتیک باشد و وارد حوزه سخت شود.
آیا پای دادگاه های بین المللی
به ماجرای آرش باز خواهد شد؟
پیروز مجتهدزاده کارشناس جغرافیای سیاسی در این باره گفته است: گمان می‌کنم تصمیم در این خصوص و در این منطقه حتی برای دادگاه بین‌الملل هم بسیار دشوار خواهد بود. مگر آنکه طرف‌های مورد اختلاف با یکدیگر همکاری‌های مشترکی را با دادگاه داشته باشند و بپذیرند هر چه دادگاه حکم دهد قبول کنند، در این صورت بهتر است خودشان مسائل فی‌مابین را حل کنند و این کار را خود انجام دهند. لازم است طرف‌ها یک کمیسیون فنی از طرف نمایندگان و کارشناسان ذی ربط تشکیل دهند و به این کمیسیون اختیارات کامل بدهند و از خودگذشتگی‌های لازم را در اختیار آن‌ها بگذارند.
وی ادامه داد: در صورتی که مذاکرات فنی صورت بگیرد و شاید اگر از بخش مرکزی میدان گازی آرش هر کدام از ۳ کشور ۱۰ کیلومتر از حدود مورد انتظار خود عقب نشینی کنند، بشود به یک توافق رسید. البته این کار به یک از خود گذشتگی، مساوی و عادلانه از سوی هر ۳ کشور موکول می‌شود و چنانچه نمایندگان طرفین تعامل و این گذشت‌ها را در نظر بگیرند، من فکر می‌کنم بدون دادگاه هم می‌توانند مسئله را حل بکنند، هر چند حل این مشکل هم به این سادگی‌ها نیست.
در پایان باید گفت که ماجرای میدان نفتی آرش «آرشی» را می‌طلبد که در عرصه دیپلماسی به هر قیمتی که شده از حقوقه حقه ایران فروگذار نکند.
🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷