در کتاب شریف کافى از امام صادق علیه السلام چنین نقل شده: هنگامى که خداوند نیکى بندگى را بخواهد، به هنگامى که گناهى انجام مى دهد او را گوشمالى مى دهد تا به یاد توبه بیفتد و هنگامى که بدى براى بنده اى (بر اثر اعمالش بخواهد) هنگامى که گناهى مى کند نعمتى به او مى بخشد تا استغفار را فراموش کند و به کار خود ادامه دهد و این همان چیزى است که خداوند متعال مى فرماید: (سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ) بِالنِّعَمِ عِنْدَ الْمَعَاصِی: ما آنها را تدریجا از آنجا که نمى دانند به سوى عذاب مى بریم با بخشیدن نعمت به هنگام گناه. خدایا! گناهان ما پیش روی تو است ؛ما از آنها آمرزش میخواهیم و به سویت توبه میکتیم(دعای ابوحمزه) المعترف بذنوبی فاغفرلی...!