،،،،،،،،،،،،،،،،،،، یلدای عشق ،،،،،،،،،،،،،،،،،، این‌بلندای شب از سینه‌ی ما سر نشود ذکرِ یلدای تو هیچ خفته دلی، بر نشود غم دل سر کنم ای ، یوسفِ کنعانی من جز فراقِ تو به دل ، دیده‌ی ما تر نشود در خرابات ِ امیدم ، برسان ساغرِ عشق این همه باده‌ و پیمانه که‌ ساغر ، نشود زده‌ام فالی و حافظ ، ز ِ تمنای تو گفت برو در میکده‌ ی دوست که دیگر نشود فال‌ِما بوده همان صیحه‌ی زیبای‌ِ ظهور گوش بر نغمه‌ ی زیبای شما ،، کر نشود باز زین شبِ یلدای تو دل ،، طوفان شد آتشی عشق ِ تو افروخت که باور نشود پرِ پروانه‌ی دل ، رفته به آغوش ِ تو گر از غم ِ عشق ِ تو آموخته ،، بی بر نشود دل پروانه‌ ی ما خواسته گر  کوی شما زآن که از آتش ِ بیگانه دلان ،، پَر نشود قلبِ تنهای امیدم ، ز ِ تمنای تو سوخت درکِ هر ثانیه بی عشقِ تو آخر ، نشود می‌دهم دل به خراباتیِ ، چشمان ِ شما تا که دیوانه‌ی هر ، شُبهه‌ی اختر نشود شاعر : امید برزگر غزل شماره ۶۳۸ اللهم عجل لولیک الفرج