💠🌸💠🌸💠🌸💠🌸💠🌸
فریادهای سه باره ی ابلیس در غدیر
عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْخُزَاعِيِّ عَنْ أَبِيهِ قَالَ:
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَذْكُرُ فِي حَدِيثِ غَدِيرِ خُمٍّ أَنَّهُ لَمَّا قَالَ النَّبِيُّ صلی الله علیه و آله لِعَلِيٍّ علیه السلام مَا قَالَ وَ أَقَامَهُ لِلنَّاسِ صَرَخَ إِبْلِيسُ صَرْخَةً فَاجْتَمَعَتْ لَهُ الْعَفَارِيتُ فَقَالُوا يَا سَيِّدَنَا مَا هَذِهِ الصَّرْخَةُ فَقَالَ وَيْلَكُمْ يَوْمُكُمْ كَيَوْمِ عِيسَى وَ اللَّهِ لَأُضِلَّنَّ فِيهِ الْخَلْقَ
قَالَ فَنَزَلَ الْقُرْآنُ «وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ» فَقَالَ صَرَخَ إِبْلِيسُ صَرْخَةً فَرَجَعَتْ إِلَيْهِ الْعَفَارِيتُ فَقَالُوا يَا سَيِّدَنَا مَا هَذِهِ الصَّرْخَةُ الْأُخْرَى فَقَالَ وَيْحَكُمْ حَكَى اللَّهُ وَ اللَّهِ كَلَامِي قُرْآناً وَ أَنْزَلَ عَلَيْهِ «وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ» ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ قَالَ وَ عِزَّتِكَ وَ جَلَالِكَ لَأُلْحِقَنَّ الْفَرِيقَ بِالْجَمِيعِ
قَالَ فَقَالَ النَّبِيُّ صلی الله علیه و آله «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ إِنَّ عِبادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ» قَالَ صَرَخَ إِبْلِيسُ صَرْخَةً فَرَجَعَتْ إِلَيْهِ الْعَفَارِيتُ فَقَالُوا يَا سَيِّدَنَا مَا هَذِهِ الصَّرْخَةُ الثَّالِثَةُ قَالَ وَ اللَّهِ مِنْ أَصْحَابِ عَلِيٍّ وَ لَكِنَّ بِعِزَّتِكَ وَ جَلَالِكَ يَا رَبِّ لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمُ الْمَعَاصِيَ حَتَّى أُبَغِّضَهُمْ إِلَيْكَ
قَالَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ الَّذِي بَعَثَ بِالْحَقِّ مُحَمَّداً لَلْعَفَارِيتُ وَ الْأَبَالِسَةُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَكْثَرُ مِنَ الزَّنَابِيرِ عَلَى اللَّحْمِ وَ الْمُؤْمِنُ أَشَدُّ مِنَ الْجَبَلِ وَ الْجَبَلُ يُسْتَقَلُّ مِنْهُ بِالْفَأْسِ فَيُنْحَتُ مِنْهُ وَ الْمُؤْمِنُ لَا يُسْتَقَلُّ عَلَى دِينِهِ.
محمد خُزاعی گوید:
از امام صادق علیه السلام شنیدم که از ماجرای غدیر خم یاد می کرد [ و فرمود: ] هنگامی که رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره ی علی علیه السلام گفت آنچه را که گفت و ایشان را برای مردم نصب کرد، ابلیس صیحه و فریادی برآورد. پس شیاطین بر او جمع شدند و گفتند: ای آقای ما! این فریاد از چه بابت بود؟
ابلیس گفت: وای بر شما! که امروز مانند روز عیسی است. به خدا قسم که خلقِ خدا را در این باره [پذیرش ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام] گمراه خواهم کرد.
امام علیه السلام فرمود: آنگاه این آیه از قرآن نازل شد؛ «و همانا ابليس، پندارش را درباره ی آنان محقق يافت كه همگی جز گروهى از مؤمنان او را پيروى كردند – سبأ 20»
آنگاه [دوباره] ابلیس بانگ و ناله برآورد و شیاطین به سویش بازگشتند و گفتند: ای سرور ما! این فریادِ دوم برای چه بود؟
ابلیس گفت: وای تان باد که خداوند سخن [و نیتِ] مرا در قرآنش نقل کرد و این آیه را نازل نمود. سپس ابلیس سرش را به آسمان بلند کرد و گفت: قسم به عزت و جلالت که آن گروهِ مؤمن را نیز به جمعِ دیگران ملحق خواهم کرد.
در این وقت رسول خدا (ص) [این آیه را قرائت] فرمود: «قطعاً تو را بر بندگانم تسلّطى نيست – حجر 42»
باز ابلیس صیحه ی دیگری برآورد و شیاطین به سویش بازگشتند و گفتند: سرور ما این فریادِ سوم از چه خاطر بود؟
گفت: به خدا که از [دستِ] اصحاب علی است. اما به عزت و جلالت ای پروردگار قسم، که برای ایشان معاصی و گناهان را زینت کنم تا در نزد تو مبغوض شان سازم.
پس امام صادق علیه السلام فرمود: سوگند به آنکه محمد (صلی الله علیه و آله) را به حق مبعوث کرد، هجمه ی شیاطین و ابلیس ها بر مؤمنین بیشتر است از هجومِ زنبور ها به گوشت. و مؤمن از کوه سخت تر و محکم تر است، [زیرا] که از کوه بوسیله ی تبر کاسته و تراش شود، و [اما] مؤمن از دینش کم نگردد.
تفسير العياشي، ج2، ص301
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج37، ص164