🔴 ادبیات بحران و #خاطره‌ای از استاد رحماندوست سال ۹۶، ۹۷ بود که توی یک جمع چهار نفره با استاد مصطفی رحماندوست داشتیم روی #ادبیات_بحران کار می‌کردیم. جلسات فوق‌العاده‌ای بود و هنوز خاطرات اون روزها برام زنده است. اون سال‌ها پناهجویان سوری به کشورهای مختلف اروپایی و آسیایی پناهنده می‌شدند و به یک نوعی اون کشورها رو هم با بحران روبرو کرده بودند (کاری به ابعاد سیاسی ماجرا و دلایل جنگ سوریه فعلا ندارم، حرف دیگری می‌خوام بگم) استاد در سفر به یکی از مهم‌ترین کشورهای اروپایی متوجه شده بود که سوری‌ها در کمپ‌ها با مشکل جدی روبرو هستند و اِیضاً بچه‌ها با مشکل جدی‌تر. اونجا بود که نویسندگان کودک و نوجوان وظیفه خودشون می‌دونستند ناظر به نیازهای کودک سوری کتاب تولید کنند. گریزی از این موضوع نبود. اگر قرار بود سالیان آتی اون کشور مشکلات کمتری داشته باشه، امروز باید به نیازهای اون بچه‌های پناهنده هم توجه میشد و اینجا بود که ادبیات به عنوان یک ابزار فوق‌العاده خوب و مهم به کار میومد تا این بحران رو به نحوی کم و کمتر کنه. در واقع یک نویسنده‌ی متعهد نمی‌تونه نسبت به مشکلات جامعه‌اش بی‌تفاوت باشه و ارزش کارش همینجا مشخص میشه ... اما بعد؛ من بدون هیچگونه اغراقی کتاب «قصه‌های شیرینِ دلستان و گلستان» رو از همین جنس و کاملا متعهدانه نسبت به نیاز جامعه امروز ایرانی می‌دونم. کتاب در ترویج #سبک_زندگی_مومنانه که واقعاً یکی از بحران‌های بسیار مهم زندگی امروز هست، بسیار کتاب خوبیه. چندین لایه داره و کاملاً غیرمستقیم و جذاب شما رو با خودش همراه می‌کنه ... در موردش بازم می‌نویسم عجالتاً اگر قصد تهیه این مجموعه ۵ جلدی رو دارید از لینک زیر اقدام کنید 👇👇