◾️خلاصه بحث جلسه هفتم کارگاه نوحه ✔️ مردم‌گرایی در نوحه ۱. وجه تمایز یک اثر با سایر آثار، فقط با زبان فاخر و سنگین ایجاد نمی‌شود؛ مردم گرایی، ساده‌ترین و در عین حال سخت‌ترین، موثرترین و بهترین عامل تمایز یک اثر است. ۲. مردم‌گرایی، استفاده از واژگان، عبارات، اصطلاحات و ضرب‌المثل‌های عامیانه در شعر است. ۳. مردم‌گرایی به‌معنای سخیف‌گویی نیست؛ مخصوصاً در نوحه باید مواظب بود که مردم‌گرایی به ابتذال کشیده نشود. گاهی نوحه‌سرا به جهت دسترسی به زبان عامیانه، تعابیری را به‌کار می‌برد که مطابق شأن اهل‌بیت نیست. ۴. در استفاده از اصطلاحات و ضرب‌المثل‌های عامیانه باید دقیقاً همان طرز بیان را در شعر رعایت کرد؛ نباید اجزای جمله را تغییر داد و جابجا کرد. ۵. مردم‌گرایی با محاوره‌سرایی فرق دارد؛ فقط زمانی می‌توان محاوره سرود که زبانِ حاکم بر شعر و نوحه، زبان محاوره باشد. نمی‌توان به بهانۀ مردم‌گرایی، در شعر و نوحه‌ای که با زبان معیار گفته شده، وارد زبان محاوره شد که در این صورت اثر دوزبانه می‌شود. ۶. باید به بازسازی زبان مردم در شعر و نوحه دقت شود؛ نباید اشکال‌هایی که در زبان مردم هست در شعر و نوحه ورود کند. هنر شاعر این است که با وجود همۀ تنگناها و محدودیت‌های زبانی و موسیقایی، به درستی و زیبایی بسراید وگرنه با دیگران فرقی ندارد. #حمید_رمی @hamidrami94 * انتشار مطالب، بدون ذکر نام و آدرس کانال، به‌‌هیچ‌وجه مورد رضایت نیست.