. 🔴 خلاصه متنی مصاحبه که یکی از مخاطبین زحمتش دو کشیدن : ۱- بررسی الان جامعه؛ تصویر ذهنی روانشناس: کیفیت و عمق و محدودیت گستردگی روابط خانواده‌ها کوچک و کمتر شده ۲- انگیزه روابط ؛ خود انگیزه رابطه و نیاز به آن فعالیت‌ها و نیازها جهت تامین نیاز رابطه نیازهای شناختی توانمندی‌ها و افزایش شناخت‌ها. چهارچوب کلی رابطه؛ وجه رابطه‌ها به اندازه رابطه تضمین می‌شود مثلا دانشجو و استاد و ادبیات رایج و ابعاد آن بین آنها نقش اندازه‌های یک رابطه و شناخت آن اهمیت رابطه برابر است با صمیمیت رابطه‌ها مثل دعوت یک دوست قدیمی جهت صرف نهار در رستوران یعنی که وجه رابطه فی مابین را تعیین می‌کند. ضرورت چشم انداز یک رابطه در برقراری یک رابطه منتهی به ازدواج ؛ صرفا بعنوان یک چشم انداز، بله ! مثل یک راننده‌ای که تا ۱۰۰ متر بیشتر جلو را نمی‌تواند ببیند و نیاز نیست تمام جزئیات را مشاهده کند! رابطه باید جهت‌دار و هدفمند باشد. به عنوان یک چشم انداز رسیدن به هدف با هر دیتایی و نرسیدن به هدف آسیب زاست! آسیب شناسی یک چشم انداز در یک رابطه؛ افراد در ۳۳ سالگی به فکر ازدواج و تشکیل خانواده می‌افتند! رشد ازدواج از کودکی شکل می‌گیرد و عدم سرمایه‌گذاری به ویژه عاطفی به روی فرد مانع خواهد شد. قدم به قدم باید جلو رفت. دو وجه از رابطه ایمنی و صمیمیت رابطه است. همانند رانندگی کردن که متناسب با ایمنی خودرو و جاده پیش خواهیم رفت. ایمنی رابطه بر اساس شناخت‌ها و اطلاعات رابطه است که ممکنه بار عاطفی بگیرد در صورتی که شناخت کافی شکل نگرفته باشد و این آسیب زاست. همانند کسی که مثلا ۲هفته ای خانواده‌ها را در میان رابطه خود می‌گذارند، در صورتی که رابطه ایمن نیست ولی صمیمیت زیاد است ! ضروریت آموزش و مکان شناخت آن! در گذشته آموزش خیلی خوب بود وجود آموزش غیر رسمی در دل مجموعه‌ای از افراد شکل می‌گرفت. درگذشته هسته خانواده به مراتب بزرگتر بود و در رشد فرد تاثیر ویژه‌ای داشت مثلاً دختر ۱۲-۱۳ ساله با خاله‌ای که نامزد داشت در ارتباط بود و حجمی از اطلاعات را دریافت می‌کرد. ولی الان اینگونه نیست و آکادمیک شده و هر بهانه‌ای و دایره ارتباط شخص برای شکل گیری آن با افراد زیادی در ارتباط خواهد بود و به تجربیات اضافه می‌شود. عموماً «ما» نگران عمق رابطه هستیم! شخص در استخر ۲ متری غرق می‌شود ولی در دریای نیم متری غرق نمی‌شود! اگر عرض رابطه زیاد شود و عمق نگیرد تجربه زیاد می‌شود و آسیبی نیست . مثلاً نمونه‌ای از استدلال‌ها امروزی ها؛ رابطه شکل نگرفته و شخص خودش را متعهد می‌داند یا رابطه است یا با یک نفر هست ولی حسابی ورود کرده و اگر رابطه آسیب دید تمام سرمایه فرد چه عاطفی و چه روحی آسیب می‌بیند . پرسشگر: عدم شناخت از رابطه‌های فعلی در همین دوران ؛ راهکار الان این افراد طلاق در این دوران جهت ارتقا شناخت در قدم‌های بعدی است . -متفاوت بودن قبل و بعد از ازدواج جدیست. ازدواج وسیله تجربه نیست. به شرط رعایت استانداردها مثل شرع و قانون و عرف و خانواده و رعایت آن و کسب اطلاعات بیشتر از ازدواج می‌توان کسب کرد . مثلاً سیگار کشیدن. در پذیرا بودن فرد سیگاری و زمین دادن به ایشان جهت کسب اطلاعات بیشتر که یک نوع مهارت است و بعد تصمیم گیری می‌شود که فرد مناسب هست یا خیر. یعنی به شخص اجازه بروز بدهیم. پرسشگر؛ چطور روابط رو به شکلی جلو ببریم که به ازدواج ختم شود ؟ آیا شخص توانمندی‌ ایفای نقش‌های پس از ازدواج را دارد یا خیر؟! ۱- مهارت  ۲-تواانمندی ۳-علاقه لازم را دارد یا خیر؟! باید شخص نشان دهد که از عمده آنها برمی‌آید یا خیر؟! مثلاً آیا شخص مهارت ایفای نقش به عنوان عروس یا داماد را دارد یا خیر ؟! یک خطا: رضایت خانواده‌ها مهم است و نیاز هست رضایت آنها جلب شود و آنها نادیده گرفته نشوند! ایفای نقش به عنوان پدر و یا مادر و عدم منت گذاری به جهت ایفای نقش! فرد چقدر می‌تواند ایفای نقش کند، مثلاً بعنوان عروس و داماد، پدر و مادر و یا همسر! پرسشگر: نقش خانواده ها به چه شکل هست و چگونه  سمت و سوی ازدواج را می‌تواند سوق دهد و مانع روابط آزاد و غیر چهارچوب شود ؟ خانواده برای جوان دو رویکرد می‌تواند داشته باشد ۱- حمایتگر باشد و مخالفت آن بایستی حمایتی باشد . ۲- اجازه اشتباه کردن را به ما ندهد. تجربیات منتقل شودـ نه اینکه دستوری و دیکته‌ای باشد، خیر، بایستی پیشنهادی باشد و انتخاب آخر با فرد است . حد آن تا زمانی است که به اصول و باورها آسیب وارد نشود نیاز نیست مخالفتی شود . سلیقه‌ها ممکن است متفاوت باشند. زمان گذاشتن برای یک رابطه از ایجاد شناخت جلوگیری می‌کند. مثلاً فامیل درجه ۱ و ۲ جهت حضور و اطلاع و یا فوت مسافرت آنها و یا مناسبت‌ها مثل محرم و صفر و اعیاد و ...