پنجم ربیع‌الاول، یادآور وفات بانوی  از سلاله پاکان است حضرت سکینه سلام الله کسی که در مکتب حسین علیه‌السلام رشد کرد و از فضل و کرم خاندانش نشانه‌ها دارد.  او که از بانوان بافضیلت و از ستارگان درخشان آسمان علم و ادب و عفت بوده و پرورش یافته پدری چون ثارالله و مادری فداکار چون رباب...  کسی که تحت حمایت و تربیت عمه‌ای چون زینب کبری سلام الله  بود و برادر بزرگواری چون سجاد آل‌طه(ع) بود و با چنین عقبه ومرحمتی توانست از برترین زنان عصر خود باشد.  او که فرزند رباب است و نامش را امنیه و آمنه ذکر کرده‌اند و لقب وی را سکینه نهاده‌اند که به معنی وقار و سکون وجود اوست.  او که همسر عبدالله اکبر، فرزند امام حسن (ع) و پسر عموی اوست همسری که در روز عاشورا همراه پدرش به شهادت رسید.  منزلت او تا جایی است که امام حسین علیه‌السلام خطاب به وی فرمود:«تو بهترین بانوانی!» پس در می‌یابیم که وی در کربلا بانویی رشیده بوده و بین ده تا سیزده سال، سن داشته است  سکینه، بانوی مورد توجه پدرش حسین(ع) بود که شاهد آن این فرموده اباعبدالله(ع) است که فرمود:«من خانه‌ای را که سکینه و رباب در آن ساکنند دوست دارم. علاقه‌مند به ایشان هستم و مال خود را برایشان خرج می‌کنم.» یا زمانی که سر بریده پدرش حسین علیه السلام را در مقابل یزید مشاهده کرد که او با جسارت بدان هتاکی میکند و شعر پیروزی می‌سراید، فریاد برآورد و گفت: به خدا، سخت‌دل‌تر از یزید ندیدم و کافر و مشرکی بدتر و جفاکارتر از او نیست. حضرت سکینه سلام الله در پنجم ربیع‌الاوّل ۱۱۷ قمری دنیا را وداع گفت @hamsaran_beheshti18