👆سوال دوم: وقتی بچه ی دوم میخواهد وارد خانواده بشود یک تکاپویی به نفع بچه ی دوم در خانه به راه می افتد این رفتارها میتواند بچه ی اول را حساس کند به یک جهت دوستش دارد چون خواهر وبرادر هستند واز جهتی احساساتش برانگیخته میشود بچه ها در سن 4سالگی تحلیل خوبی ندارند و اتظار دارند بچهی کوچکتر مثل هم سن خود آنها باشد یعنی با او بازی کند و بدو بدو کند و...اما وقتی به سمتش میرود مادر و اطرافیان سریع میگویند بهش دست نزن ،این کوچولوتره و با این کار کودک بزرگتر را برانگیخته میکنند چون بچه ی کوچکتر نیاز به مراقبت بیشتری دارد و این مراقبت محسوسی است وکودک بزرگتر این را حس میکند احساسش نسبت به کوچکتر منفی میشود حالا شما چه کارباید بکنید ؟ 1)باید کودک دوم همبازی هم سن وهم جنس خودش داشته باشد که فرزندش بیکار نباشد که سراغ فرزند کوچکتر برود و باید زمان هایی را تنظیم کنید که بتواند با هم بازی هم سن و هم جنس خود بازی کند تا رفتارهایش متعادل شود 2)مادر هیچوقت نباید نسبت به رفتارهای دو فرزندش نسبت به هم قضاوت کند یعنی نگوید :کی اول شروع کرد؟خواهرت کوچکتر است ونباید اذیتش کنی تو بزرگ شدی و... یا حتی در جمع ها برای دیگران نگویید مثلا پسرم دراین سن فلان کرد دخترم در فلان سن یا دخترم فلان مسئله را ندارد اما برای پسرم این مسئله خیلی سخت بود دقت کنیم که باید زمینه های حسادت را در کودک خودایجاد نکنیم بچه ها قدرت تحلیل ندارند لذا باید بعضی اوقات برای او تعریف کنید که او هم روزی نوزاد بوده و حتی آلبوم عکس هایش را به او نشان دهید ومرور خاطرات کنید بچه ها تیزبین هستند و رفتارهای ما حتی رفتارهای طبیعی ما برایشان حسادت ایجاد میکند لذا باید توجه کافی به فرزند اول هم داشته باشیم و حتی الامکان زمان هایی اختصایی هر کدام از والدین با فرزند اول بگذرانند مثلا زمینه ای فراهم شود که پسر با پدر خود به تنهایی بیرون برود و یا یک زمان هایی پدر نوزاد کوچک تر ار نگهداری کندو مادر با پسر خود به بیرون بروند دقت داشته باشید که زمان زیادی باید فرزندتان مشغول شود و بازی کند رفتارهای ناسازگار بخاطر بیکاری و عدم فعالیت مناسب سن فرزنداست نکته ی دیگر گاهی میتوانید در مواقعی که خود فرزند اول دوست دارد در انجام کارهای فرزند دوم کمک کند و به او مسئولیت بدهید مثلا اگر کاری را توانایی اش را دارد و خودش دوست دارد انجام بدهد نگویید نه بلکه بگویید ممنون میشیم چه داداش مهربونی . درمورد واکنش تان هم اینکه دائما نگویید نباید اذیتش کنی،نکن اون کوچیکتره یا حتی نباید دعوایش کنید بلکه در مواقعی که فضای عاطفی و هیجانی خوبی بین شما برقرار است از او بپرسید مامان بنظرت باید چیکار کنیم که دیگران رو اذیت نکنیم؟اگر یکی شما رو اذیت کنه ناراحت میشی؟چیکار میکنی؟واینطوری با داستان برایش توضیح بدهید که این کار نامناسب است اما دقت داشته باشید که کاملا غیر مستقیم باشد و درمواقعی که کار خطرناکی نمیکند بگویید عه داره با خواهرش بازی میکنه،چه جالب اما مامان یکم آروم تر که یوقت دردش نیاد و البته قبلش با داستان درد وناراحتی ورفتار نامناسب توضیح داده شود سوال سوم: به کودکان سن 4سالگی دیگر نباید دائما تذکر داد بلکه اگر میدانید او زیاد حواسش پرت میشود یک رمز بگذارید مثلا هر زمان که احساس کردید وقت دستشویی اش هست به او بگویید: (زنگ هشداره )که به او گوش زد کند اما تذکر مستقیم نباید داده شود ،مدتی با او مدارا کنید و از تکنیک تغافل استفاده کنید تا ان شا الله این مشکل حل شود اما تذکر موجب وابستگی فرزند شما به شما میشود ودر آینده نیز نمیتواند مستقلابه وظائفش عمل کند.از طرفی او را تنبیه یا سرزنش نکنید.اگر برای مدت طولانی این روش را اجرا کردید و جواب نداد ،از روش تشویق وچارت رفتاری استفاده کنید یعنی با چسباندن ستاره برای هربار به موقع رفتن به دستشویی این رفتار را در او تقویت کنید وبعد از جمع آوری تعداد مثلا10عدد ستاره به او جایزه ای بسیار کوچک اما باب میل بدهید مثلا یک عدد شکلات یا رفتن به پارک. کانال تربیتی همسران خوب 💠💠 @hamsaranekhoob