#مسائل_رفتاری_کودکان سلام کودک پسر7ساله دارم تنها درمنزل نمی ماندوقتی هم حمام یاسرویس بهداشتی هستم دائم میگه من میترسم زودتربیا،مدرسه میخوادبره چندبار میگه حتماسراغم بیا،تمام خبرهای منزل رابرای اطرافیان تعریف می‌کنه برای اینکه کسی باهاش بازی کنه مخصوصا پسرخاله اش هرکاری روقبول می‌کنه وکلی ازاسباب بازیاشومخفیانه بهشون میده یا اسباب بازیهای شکستشونومخفیانه گران ازشون میخره ،چون بنده حساسم به سالم خوری اصلأ غذاهای سالم نمیخوره وشکم خودشوباتنقلات وغذاهای ناسالم پر می‌کنه واصلاهیچ کلاسی رودوست نداره شرکت کنه فقط رنگ آمیزی مقداری دوست داره وقتی پدرش منزل هست غذاشوبایددهانش بزاره وپشتشم بشوره ودرحین غذاگوشیم دستش باشه وشبهاهم کنارپدرش بخوابه خواهش میکنم راهنماییم کنید. 🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین سلام خدمت شما مادر بزرگوار در کنار تک تک مسائلی که فرمودید، بقیه جنبه های رفتاری کودک، رفتار های شما و پدر محترم، شرایط منزل و خانواده و ... هم باید بررسی بشود، تا بتوان راهکار های مناسبی ارائه داد. اینکه ایشان ترجیح میدهند پدر کار های ایشان را انجام دهند و خلاف خواست شما رفتار میکنند، احتمال این میرود که روابط شما با ایشان دچار آسیب شده، و احتمالا کلید حل بخش زیادی از مشکلاتی که ذکر کردید، در بهبود روابط شما با پسرتان هست، بنابراین حتما حتما صوت های تربیت کودک استاد پوراحمد را دریافت کنید، با دقت گوش کنید و برای اجرای آن برنامه ریزی کنید. در ارتباط با کار های منفی کودک، داد زدن، دعوا کردن ، تنبیه برنی و پرخاشگری، تحقیر کردن کودک و یادآوری مداوم نقاط ضعف او یا مقایسه ی او با دیگران مطلقا ممنوع است، همه ی این اقدامات نتیجه معکوس دارد و کار را بد تر میکند، حتما صوت های تربیت کودک را گوش بدهید و از قانون تشویق و تنبیه بیان شده در صوت ها برای اقدامات مثبت و منفی فرزندتون استفاده کنید، ابتدا باید درخواستی که از کودک دارید به شکل شفاف، با ذکر دلایلی در حد سن او، و بدون پرخاشگری و تهدید بیان شود، بعد تشویق و تنبیه به شکلی که در صوت ها مطرح شده اجرا شود، تنبیه به معنای محروم کردن موقت کودک از چیز هایی است که برای او دوست داشتنیو خوشاینداند اما جزو نیاز های اساسی کودک هم نیستند، مثل تنقلات، بازی با گوشی و ... . کار هایی مثل داد زدن، تحقیر کودک، کتک زدن و ... تنبیه نیستند بلکه شکنجه و پرخاشگری بر علیه کودک اند. این اقدامات موجب میشوند روابط عاطفی مادر و فرزند آسیب ببیند، کودک با مادر لجبازی کند، به او نزدیک نشود و در عوض به افرادی بیرون از خانه اعتماد کند. اگر کودک توجه و محبت کافی را از مادر و پدر دریافت کند، کمتر دچار این مسائل میشود،راه درمان، دعوا کردن او و منع کردن او از این کار نیست، بلکه باید دقت کنید ببینید آن چه او از ارتباط با فرضا پسرخاله های خودش به دست می آورد دقیقا چیست؟که حاضر است برای به دست آوردن آن، چنین هزینه هایی را هم بپردازد، قطعا بخش مهمی از این نیاز او باید توسط والدین و در خانه برطرف شود... مثل نیاز به توجه، نیاز به بازی و ... از طرفی اگر احساس میکنید هم بازی های خوبی ندارد حتما از فرآیند "دوست یابی فعال" که در صوت های تربیت کودک مطرح شده استفاده کنید، سعی کنید خانواده هایی که در اطراف شما،در دوستان و آشنایان، سالم تر و مومن تر هستند و بچه های خوبی دارند را شناسایی کنید، رفت و آمد خودتان را با آن ها بیشتر کنید تا بچه ها با هم ، هم بازی و دوست شوند و تاثیرات دوستان بیشتر مثبت باشد. اگر چنان چه با وجود انجام این کار ها، همچنان برخی از مسائل باقی ماند، از مشاوره ی امین استفاده کنید تا با بررسی دقیق تر مسئله به شما راهکار ارائه دهند.ان شاالله موفق و موید باشید. 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob