#تجربه_های_شما #نحوه_ابراز_نیاز_ازهمسر(۱۲) سلام وقتتون بخیر در مورد موضوع جدید من تعجب میکنم که ۹۹ درصد خانوما فقط خلاصه حرفاشون اینه که برای هر خریدی از جزیی ترین تا خریدهای بزرگ، باید هزار جور ادااتوار و چرب زبونی و خواهش و قربون صدقه اجرا کرد بلکه آقا انجام بدن! من قبول دارم لحن ملایم و دوستانه و مشورت مدارانه و در نظر گرفتن حس تامین کنندگی مرد و.... ولی اینکه بیایم برای خرید یه مانتو یا...هزا ر جور زبون بریزیم که میخوام برات خوشگل کنم و تیپ بزنم و وااای چقدر لباسام کهنه شده و وااای چقدر فلان چیزو دلم و میخواد و... یه لحظه کلاهتونو قاضی کنین ببینین حد وشان و شخصیت شمایی که اینقدر براتون زحمت بی منت و بی توقع کشیده شده تا بزرگ بشین و به اینجا برسین اینه که برای ساده ترین خریدها و تامین ساده ترین نیازهاتون اینقدر مستقیم و غیرمستقیم رو بندازین و بیاین اینقدر نقش بازی کنین و از صبح تا غروب انواع آموزش هارو گوش بدین و از سرو کول شوهرتون با لوس بازی بالا برین که مثلا براتون خرج کنن یا بلکه به بدیهی ترین وظایفشون به عنوان همسر و سرپرست خانواده عمل کنن یا ساده ترین مایحتاجتون رو تامین کنن؟؟!! اینه واقعا شان شما؟ مثلا چقدر؟ تا کی؟ تا کجا؟ حوصلتون میکشه از این راهکارهایی که خیلی هم انرژی میبرن استفاده کنین؟ آیا فردا با دوتا بچه و خرج های به مراتب بیشتر، بازم حوصله و اعصاب و انرژی براتون میمونه که با هزار ترفند و روش بخواین پول بگیرین از شوهرتون و ترغیبش کنین وظایفشو انجام بده؟ دنبال راهکاری باشین که همیشگی واصولی واساسی باشه. اول زندگی باهاش صحبت کنین و وظایف روتینی که ازش انتظار دارین رو تفهیم کنین بهش و بپرسین که آیا متعهد به انجام خواهد بود یا خیر؟ اول زندگی بهش بگین که من هیچ منبع درآمدی ندارم و اگر داشته باشم هم مال خودم هست و هیچگونه وظیفه قانونی و شرعی ندارم که برای خانواده خرجش کنم و تمام خرج و مخارج من با شما هست و اول هرماه به نسبت درآمدت باید مبلغ مشخصی برای مخارج منزل و بچه ها و مبلغی هم برای شخص من کنار بذاری. در عین حال اگر درآمدی داشته باشم و چیزی هم از خودم خرج کنم برای خانواده، که خواهم کرد، لطف و عشق من به خانوادم هست نه وظیفه. خانومها شما ازدواج کردین که تکامل پیدا کنین و بهتون بیشتر از قبل خوش بگذره، ازدواج نکردین که شوهرتون رو مثل یه بچه بزرگش کنین وتر وخشک کنین و هرلحظه مواظب اعمال و رفتارتون باشین که هیچ حرفی خدای نکرده بهش برنخوره که مبادا یه وقت به راه کج بره و... در اینصورت نمیدونم چقدر انرژی و توان براتون خواهد موند که بخواین بچه دار بشین و بچه بزرگ کنین.شما ازدواج کردین که در کنار یه آدم بالغ و عاقل که ظرفیت پذیرش پیشنهاد و انتقاد درست و تحلیل مسایل رو داره زندگی مشترک داشته باشین نه کسی که برای انجام ساده ترین وظایفش دایما کارو زندگیتونو ول کنین و در حال آموختن جدیدترین و آخرین ترفندها برای به راه آوردنش باشین که بلکه وظایفشو انجام بده. در غیراینصورت فرق همسر با بچه چیه؟ تعریف کردن این حرفا که فلان جور چرب زبونی کردم پول بهم داد و فلان چیزو خرید و فلان وظیفشو انجام داد و...پس این روش درسته و جواب میده و شما هم یادبگیرین امتحانش کنین و... باعث میشه بقیه هم همین روش رو در پیش بگیرن و چندسال بعد جامعه ای داشته باشیم پر از یک سری مردان مدعی و حق به جانب و خود مدار و وظیفه نشناسی که برای انحام کوچکترین وظیفشون دایما باید مثل ساعت های قدیمی کوکشون کرد و دورشون چرخید و اگر یه وعده با چرب زبونی و... کوک نشن کل زندگی مختل بشه و بدتر از اون، اینکه مردان عاقل و بالغ و وظیفه شناس و انتقاد پذیر هم با دیدن این مدل مردها، فکر کنن درستش همینه وتا حالا بهشون ظلم شده که انواع و اقسام نازشون کشیده نشده و اونام تغییر روش بدن. لحن بیان مناسب و... همش درسته ولی در یک محدوده ای کاربرد داره نه اینکه دیگه شورشو دربیاریم. این رفتارها دقیقا مثل اینه که بچمون مشق ننویسه و مجبور باشیم بدعادتش بدیم و هر شب و هرشب یه جایزه خیلی گنده براش بخریم تا بلکه مشق شبشو بنویسه. شاید تا یکی دوسال امکان پذیر باشه تازه اونم برای آدمای پرانرژی ولی بعدش چی؟ 💕 @hamsare_khoob