کلیسای رم، در 335 یا ۳۳۶ ميلادى تصمیم گرفت تا ۲۵ دسامبر که همزمان با روز تولد میترا بود به عنوان روز تولد حضرت عیسی انتخاب کند تا جاى «جشن خورشيد یا میترا» که یک آیین میترائی بود را بگيرد. جشن میترا یا ایزد خورشید از جشن های مهم بازمانده از دوران بت پرستی در روم بود که از 21 تا 31 دسامبر هر سال برگزار می شد. باشکوه ترین روز این ایام، 25 دسامبر یا همان روز تولد میترا بود. دراین روز کاهنان با افروختن آتش همراه با مردم به پایکوبی می پرداختند. این جشن در میان مصریان و ایرانیان باستان نیز رایج بود، حاکمان روم میترا را پشتیبان قدرت قیصر دانسته و آنرا ایزد خورشید شکست ناپذیر می نامیدند. معبد میترا در جای کنونی کلیسای واتیکان واقع شده بود و از مجلل ترین پرستشگاه رم به حساب می آمد بدلیل جایگاه مهم میترا در امپراطوری روم و جشن میلاد او کلیسای رم سعی کرد تا با همسان سازی جشن تولد میترا با میلاد مسیح مردم روم را از ستایش میترا به ستایش مسیح سوق دهد. درنهایت کلیسای روم در سال 451 میلادی در همایش کالسدون برای پایان دادن به برگزاری جشن تولد میترا روز 25 دسامبر را روز تولد عیسی مسیح، خورشید راستین و دادگر تعیین کرد.