10 ذی الحجّه 2 _ شهادت عبدالله محض و جمعی از آل حسن علیه السّلام در این روز در سال 145 هـ جناب عبدالله محض بن حسن مثنی بن امام حسن مجتبی علیه السّلام در سن 57 سالگی همراه با جمعی از برادران و پسر عموهای خود در زندان منصور دوانیقی لعنة الله علیه به شهادت رسیدند. زندان آنان به گونه ای بود که روز و شب در آن مشخص نبود. برادران عبدالله محض حسن و ابراهیم بودند، مادر این دو بزرگوار فاطمه بنت الحسین علیه السّلام بود. فرزندان عموی عبدالله محض، یعقوب، اسحاق، ابو الحسن علی العابد، عبّاس و عبدالله بودند. بعضی از این بزرگواران مثل ابراهیم بن حسن زنده دفن شدند. بعضی دیگر هنگامی که داخل خانه بودند سقف را روی آن ها خراب کردند و شهید شدند. مرقد آل حسن علیه السّلام در هاشمیّه نزدیک بغداد است، که مشهور به قبور سبعه است. (2) منصور به خاطر عداوت خاصّی که با اهل بیت علیهم السّلام داشت، مدّتی قبل از شهادت آن بزرگواران، در سال 144 هـ دستور داد آل حسن علیه السّلام را با غل و زنجیر بر گردن و پا، بر مرکب های چموش و بدون رو انداز سوار کرده به ربذه ببرند. آنان را با این حال در مقابل آفتاب با بدن برهنه در مقابل منصور نگه داشتند. عبدالله محض خطاب به منصور فرمود : «آیا ما در روز بدر با اسرای شما چنین کردیم» ؟ این کلام بر منصور گران آمد و برخاست و رفت. هنگامی که آن بزرگوار را با این حال از مدینه بیرون می بردند، امام صادق علیه السّلام از پس پرده ای به آنان نگاه کرد و آنقدر گریست که اشک بر محاسن شریفش جاری شد و فرمود : «به خدا قسم بعد از این جماعت حرمتی برای خداوند حفظ نکرده اند». (3) 📚 منابع : 2. مراقد المعارف : ج 2، ص 15. و ... . 3. همان : ج 2، ص 19. و ... . @haram110