⚠️👌گفتن «عجّل اللهم فرج ولیّک القائم المهدی» در مجالس، به چه نیّـتی است؟ مرحوم آیت الله تولاّیی خراسانی در سخنرانی های خود در مسجد جامع زاهدان در سال 1390 قمری می فرمود: این «اللهم عجل فرجه» که ما منبری ها می گوییم، دو جور است. یک وقت جمعیت زیاد است، این جلو هم جا هست. پایین شلوغ شده، مریدها و مستمع های بنده، در بیرون معطل اند و من می خواهم مجلسم پرشوکت ‌تر شود، می خواهم روغن داغ این مجلس را بیشتر کنم، لذا «عجّل اللهم فی فرج ولیک» می گویم و لقب خاص آن حضرت (یعنی قائم علیه السلام) را بر زبان جاری می کنم و جمعیت را حرکت می دهم. این «عجِّل اللهمّ» بزند به کمر بنده. این «عجّل اللهم»، مسخره کردن امام زمان علیه السلام است. توهین کردن به امام زمان علیه السلام است. بلند کردن مردم به اسم حضرت برای جلو آوردن و کشاندن مریدان، زیر بال خودم است. هدف، زیاد کردن مریدان است. فهمیدید؟ یک وقتی هم راستی راستی دلم به طغیان آمده است و غیبت حضرت خواب و خوراک و راحتی مرا برده، و فرج حضرت را با دل سوزان و چشم گریان و سینه بریان از خدا می خواهم و می گویم: «عَجِّل اللهمَّ فی فرجه». خودم هم حرکت می کنم و مؤمنین را حرکت می ‌دهم، و هیچ استفاده عنوانی در این دعا ندارم. در این دعای بر تعجیل فرج، دل ‌ها سوخته و اشک ‌ها ریزان است. (سخنرانی های مسجد جامع زاهدان، روزهای آخر ماه رمضان 1390قمری) ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»