فضیل بن یسار گوید: إمام باقر علیه‌السلام به مردمی که دور خانه کعبه می‌گشتند نگاهی انداخت و فرمود: در زمان جاهلیت نیز چنین طواف می‌کردند. (طواف اینگونه که ارزشی ندارد) إِنَّمَا أُمِرُوا أَنْ یَطُوفُوا ثُمَّ یَنْفِرُوا إِلَیْنَا فَیُعْلِمُونَا وَلَایَتَهُمْ وَ یَعْرِضُونَ عَلَیْنَا نَصْرَهُمْ به اینها فرمان داده‌اند دور خانه کعبه بگردند، سپس کوچ کنند به سوی ما و وابستگی خویش را به ما اعلام کنند و یاری و کمک خویش را عرضه کنند. سپس این آیه را تلاوت فرمود: فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ {بارخدایا! تو دل‌های مردمان را به سوی آنها مایل گردان. } و فرمود: «آل محمّد، آل محمّد! »