⏱ نماز اوّل وقت (2)
1) عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ: إِذَا دَخَلَ وَقْتُ صَلَاةٍ فُتِحَتْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ لِصُعُودِ الْأَعْمَالِ، فَمَا أُحِبُّ أَنْ يَصْعَدَ عَمَلٌ أَوَّلُ مِنْ عَمَلِي، وَ لَا يُكْتَبَ فِي الصَّحِيفَةِ أَحَدٌ أَوَّلُ مِنِّي. (تهذيب الأحكام، ج2، ص41)
حضرت صادق علیه السلام فرمود: هنگامی که وقت نماز فرا می رسد، درهای آسمان برای بالا رفتن اعمال باز می شود. به همین دلیل من دوست ندارم که عملی زودتر از عمل من بالا رود، و در صحیفه اعمال کسی نوشته شود که از من پیشی گرفته است.
2) عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُوسَى الْقَزَّازِ قَالَ: أَنَا مَعَ الرِّضَا علیه السلام وَ لَيْسَ مَعَنَا ثَالِثٌ، فَقَالَ: أَذِّنْ، فَقُلْتُ: نَنْتَظِرُ يَلْحَقُ بِنَا أَصْحَابُنَا! فَقَالَ: غَفَرَ اللَّهُ لَكَ! لَا تُؤَخِّرَنَّ صَلَاةً عَنْ أَوَّلِ وَقْتِهَا إِلَى آخِرِ وَقْتِهَا مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ، عَلَيْكَ أَبَداً بِأَوَّلِ الْوَقْتِ. فَأَذَّنْتُ وَ صَلَّيْنَا. (الخرائج و الجرائح، ج1، ص337-338)
ابراهيم بن موسی گفت: من با حضرت رضا علیه السلام بودم و غير از ما كسى نبود. حضرت رو به من كرد و فرمود: اذان بگو. عرض کردم: اجازه می دهيد منتظر بمانیم تا یاران ما نيز بيايند؟ فرمود: خدا تو را بيامرزد! نماز اوّل وقت را بدون عذر تأخير نينداز، و همیشه نماز را در اوّل وقت بپا دار. لذا اذان گفتم و نماز خوانديم.
3) در مناظره ای که حضرت رضا علیه السلام در حضور مأمون با عمران صابی داشتند، در میان بحث، رو به مأمون نموده، فرمودند: الصَّلَاةُ قَدْ حَضَرَتْ یعنی وقت نماز شد.
فَقَالَ عِمْرَانُ: يَا سَيِّدِي! لَا تَقْطَعْ عَلَيَّ مَسْأَلَتِي، فَقَدْ رَقَّ قَلْبِي. قَالَ الرِّضَا علیه السلام: نُصَلِّي وَ نَعُودُ. (عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج1، ص172)
عمران عرض کرد: ای آقای من! بحث و سؤال مرا قطع نکن، زیرا قلب من آماده پذیرش شده است. امّا حضرت رضا علیه السلام فرمود: نماز می خوانیم و باز می گردیم.
4) قَالَ الصَّادِقُ علیه السلام: مَنْ صَلَّى الصَّلَاةَ الْمَفْرُوضَاتِ فِي أَوَّلِ وَقْتِهَا فَأَقَامَ حُدُودَهَا، رَفَعَهَا الْمَلَكُ إِلَى السَّمَاءِ بَيْضَاءَ نَقِيَّةً، فَهِيَ تَهْتِفُ بِهِ: «حَفِظَكَ اللَّهُ كَمَا حَفِظْتَنِي، وَ أَسْتَوْدِعُكَ اللَّهَ كَمَا اسْتَوْدَعْتَنِي مَلَكاً كَرِيماً»، وَ مَنْ صَلَّاهَا بَعْدَ وَقْتِهَا مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ فَلَمْ يُقِمْ حُدُودَهَا رَفَعَهَا الْمَلَكُ سَوْدَاءَ مُظْلِمَةً، فَهِيَ تَهْتِفُ بِهِ: «ضَيَّعْتَنِي، ضَيَّعَكَ اللَّهُ كَمَا ضَيَّعْتَنِي، وَ لَا رَعَاكَ اللَّهُ كَمَا لَمْ تَرْعَنِي». (روضة الواعظين، ج2، ص 318)
حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر كس نمازهاى واجب را در اوّل وقت بخواند و حدود آنها را حفظ كند، فرشته، آن نماز را در حالى كه پاك و رخشان است به آسمان می برد و آن نماز به نمازگزار ندا می دهد: «خدا تو را حفظ كند آنچنان كه مرا حفظ كردى، من تو را به خدا می سپارم همچنان كه تو مرا به اين فرشته گرامى سپردى». و هر كس بدون سبب و عذر، نماز را پس از وقت آن بخواند و حدودش را رعايت نكند، فرشته آن نماز را به صورت سياه و تاریک بالا می برد، پس آن نماز به او ندا مىدهد: «مرا تباه كردى، خدا تو را تباه كند همانگونه که مرا تباه ساختی، و خداوند تو را مراعات و نگاهداری نکند، همانگونه که مرا نگاهداری و مراعات نکردی».
✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»