«عالم ذر» یا «روز الست» زمانی است که خدا پیمانی از انسان برای گواهی دادن بر یگانگی‌اش گرفت. «عالم ذرّ میعادگاهِ عهد امام و عهد با امام» نام اثری از اسماعیل شفیعی سروستانی است که در یکصدوسیزدهمین نشست از سلسله نشست‌های ماهنامه موعود به نگارش درآورده است. تنها خداوند می‌داند از ابتدای خلقت جنّ و انس و هبوط آدم (ع) بر زمین تا به امروز، چه تعداد حوزۀ فرهنگی در گسترۀ زمین تولّد یافته و بارور شده و روی به انحطاط و نابودی گذاشته است؛ تا به امروز که ساکنان زمین در سایه‌ی حوزه‌ی فرهنگی و تمدّنی غربی زیست می‌کنند و حتّی بسیاری، صدای زنگ مرگ و پایان تاریخ این حوزه‌ی سیصد، چهارصدساله را هم شنیده‌اند. آیا اگر بگوییم فرزندان، مولود عهد نوشته‌شده یا نوشته‌ناشده‌ی پدران و مادران خودند، سخنی بیراه گفته‌ایم؟ چنانکه در کتاب «سیر تحوّل تفکّر، فرهنگ و تمدّن» به‌تفصیل بیان داشته‌ام، صورت هر حوزه‌ی فرهنگی و تمدّنی ابتدا و به‌اجمال در خانه‌ی جان «متفکّران» (فیلسوفان و نظریّه‌پردازان) نقش بسته‌ و با عبور از مراحل و مدارجی، در صورت یک حوزه‌ی فرهنگی نمود پیدا کرده است و با متأثّر کردنِ جماعتی انسانی، در قالبِ عناصر مادّی، در گستره‌ی یک تمدّن نمایان می‌شود. به عبارت دیگر، هر حوزه‌ی فرهنگی، صورت غیرمادّی تمدّنی است که از آن به ثمر رسیده و درمقابل، تمدّن ایجاد شده نیز، صورت مادّی یافته است و نمودِ خارجی یک حوزه‌ی فرهنگی خاص است. @haramqom_lib https://eitaa.com/joinchat/2937520146C323b467cf1 پرتال کتابخانه http://lib.amfm.ir/