💠 حضرت آیت الله #قرهی (مد ظله العالی) 💥 #فزع دائمی بندگان از #گناه؛ حتّی بعد از #توبه! ابوالعرفا، آیت‌الله العظمی ادیب می‌فرمودند: تائب حقیقی، وقتی یاد گناهانش می‌افتد، چنان فزعی می‌کند کأنّ الآن غرق در گناه است! می‌شود انسان، تائب حقیقی باشد (چون دیگر توبه کرده و به سراغ آن گناه نرفته است) و وقتی یاد گناهانش می‌افتد، فزع کند؟ دیگر تمام شد، فزع برای چیست؟ یک دلیل این است که وقتی کسی تازه به مقام معرفت و توبه رسید، ولو به صورت ظاهر دارد جبران می‌کند و پروردگار عالم به او امتیاز داد و فرمود: «یبدل الله سیئاتهم حسنات» من گذشته‌ی تو و همه‌ی آن سیّئات را به نیک‌ها تبدیل می‌کنم و خدا به او لطف و بزرگواری کرد و سیّئاتش، تبدیل به حسنات شد، امّا حالا که توبه حقیقی کرده و به واسطه‌ی این توبه، به مقام معرفتی رسیده است، تازه یادش می‌افتد که چرا من، یک عمر بیچاره و بدبخت بودم و عمر خودم را تلف کردم و در حال گناه افتادم و وضعم، وضع خرابی بوده است. لذا عرضه می دارد: إِذَا رَأَيْتُ مَوْلَايَ ذُنُوبِي فَزِعْتُ ، موقعی که یادم می‌افتد، فزع می‌کنم، داد می‌زنم: وای بر من ... . 🆔 @harfe_hesaab 🤔