هوالحق . . #میراث_۲ . . خدا؟ نه! مقصد این قوم حج شده ست، دریغا خدا خداست، ولی قبله کج شده ست، دریغا خدا خداست، ولی شیخ شهر اهل خدا نیست خدا خداست، ولی در جوار مسجد ما نیست! هزار مکر به زیر عبای خویش نهفتند دریغ و درد، بلدهای راه راست نگفتند... یکی شدند شبانان و قُطرُبان قبایل رسیده گرگ به دشت و رمه ست عاطل و باطل ولی دریغ که در خویش، خان ایل گرفتار چنان که صوفیه در ریش، در سبیل گرفتار به جز شهادتمان راه در نخیله نمانده ولی دریغ که یک مرد در قبیله نمانده به خطبه اش اگر از عدل اهل زاویه باشد امام جمعه هم _ای وای من_ معاویه باشد خمار و نشئه ی جیر و مواجب است، فقیه است؟ خدای بیع و شراع است _کاسب است_ فقیه است! فقیه نیست اگر دین به زور و زر بفروشد بگو به جای عبا شیخ ما زنانه بپوشد چنان جسور شود گاه منبرش که... بماند! بگو ریا نکند، کار دیگرش که... بماند! همان حکایت زهّاد و حافظان قدیمی پر است گوش من از پند واعظان قدیمی ۱ که سال هاست که از حرف خسته ام، پر مرگم که تکّه تکّه خودم را شکسته ام، پر مرگم از این تزاحم تزویر خسته باش، ولی باش! و کم نیاور و در خود شکسته باش، ولی باش! کسی به حرف به نزد قبیله منزلتش نیست به کدخدا برسان که دروغ مصلحتش نیست! بگو دروغ _دروغ_ است، در عباست اگرچه به مصلحت این ابلیس با خداست اگرچه بگو دروغ _دروغ_ است، هر کجاست که باشد شریک دزد که بود و رفیق ماست که باشد بگو دروغ _دروغ_ است و هرزه ای ست مبرّا که زیر چادر خود خفیه کرده چوزه ی شر را بگو دروغ _دروغ_ است و شیخ و شاه ندارد به مصلحت هم باشد، مگو گناه ندارد! بگو بگو دل بی تاب من! بگو دل غمگین تپنده باش و گریزان شو از شب دغل آگین تپنده باش، ولی نه! شبانه ماه گذشته ست گرفته باش دلم! موعد پگاه گذشته ست سرِ شمارش غم ها چه کوچکند عددها که در بزرگی خود گم شدند راه بلدها... ولی هنوز به راهیم و ردّ قافله پیداست خدا خداست که بود و خدا خداست که با ماست که هر چه شد، بشود! باز ردّپای پدر هست که هرچه شد، بشود جان من! خدای پدر هست که هرچه شد، بشود! ماندنی ست راه و پگاهم که همچنان هم باقی ست کوله وار و عصا هم...۲ در این زمانه اگر رعیتیم، برده نبودیم طلوع دیده اگر نه، غروب کرده نبودیم خدا گواه که میراث را تباه نکردیم اگرچه خسته، به دست کسی نگاه نکردیم به گاه عربده امّا اگر کمیم همیشه سپند آتش جنگیم، رستمیم همیشه درفش کاوه که از ما و ذوالفقار هم از ماست کیان طایفه از ما، مدافع حرم از ماست چنان که روشن راه از دمشق سر بفرازد پگاه قافله از شرق عشق سر بفرازد پگاه ایزدی ماست، از حجاز می آید به راه باش که ماه قبیله باز می آید . #حسن_خسروی_وقار . اشاره ها: ۱) واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند «حافظ» ۲) مرهون کوله وار و عصا پشت و مشت ماست این جاده بازمانده ی هفتاد پشت ماست «علی معلم دامغانی» . @hasankhosravivaghar