🔸«وَ إِذا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذا فَرِيقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ * وَ إِنْ يَكُنْ لَهُمُ الْحَقُّ يَأْتُوا إِلَيْهِ مُذْعِنِينَ * أَفِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَمِ ارْتابُوا أَمْ يَخافُونَ أَنْ يَحِيفَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ رَسُولُهُ بَلْ أُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ؛ و هنگامى كه از آنها دعوت شود كه به سوى خدا و پيامبرش بيايند تا در ميان آنان‏ داورى كند گروهى از آنها رويگردان مى‏شوند. * ولى اگر (داورى به نفع آنها بوده باشد و) حق داشته باشند، با نهايت تسليم به سوى او مى‏آيند. * آيا در دلهاى آنها #بيمارى است؟ يا شك و ترديد دارند؟ يا مى‏ترسند خدا و رسولش بر آنها ستم كند؟ اما خود اينها ستمگرند!» (نور: 50-48)