بسم الله الرحمن الرحیم مثل كود! باغبان هيچ‌گاه پاي بوته‌ي خار كود نمي‌ريزد، درست بر خلاف گل كه بدون كود نمي‌شود. البته وقتي به پاي بوته گل كود مي‌ريزند براي مدتي كوتاه و محدود بويي ناخوش و ناخوشايند و نامطبوع پراكنده مي‌شود، اما ديري نمي‌پايد كه جاي خود را به بوي خوش و دل‌انگيز گل خواهد داد. و حسين(ع) گل است و توهين‌ها و جسارت‌ها و هتاكي‌ها چيزي شبيه كودند. يعني اگر چه براي مقطعي موقت ناخوشايند و آزاردهنده‌اند اما چندان نمي‌گذرد كه بوي خوش حسيني مشام تمامي دل‌ها را نوازش مي‌دهد. هر چند، تا بوده همين بوده و همين خواهد بود. يعني مثل گل كه هر از چند گاهي به كود مبتلا مي‌شود، حسين(ع) نيز آماج جهالت‌ها خواهد بود. يك زماني مزار و بارگاهش را در هم كوبيدند و شخم زدند و جو كاشتند؛ يك روزگاري وهابيت آمد و پس از كشتاري عظيم در كربلا ضريح امام را كه از چوب بود به آتش كشيد و بر روي آن قهوه درست كرد و سر كشيد. امروز از آن سركش‌ها اثري نمانده است، اما ببين شكوه و هيمنه دستگاه امام را. مي‌خواهم بگويم اين اتفاقات براي امام سراسر خير و رحمت و لطف و عنايت است، اما براي ما نيست مگر واكنشي و حساسيتي به‌جا، مناسب و درخور و معقول، كه از خود نشان دهيم. و اين را بدانيم كه خداوند نسبت به حسين بن علي(ع) گونه‌ي ديگري است، چون او در روزي همچون عاشورا همه چيزش را حتي طفل شش ماهه‌ي خود را نثار راه خدا كرد. هيچ ترديد نكن كه خداوند نيز همه چيز را به پاي او خواهد ريخت. «زين قصه هفت گنبد افلاك پر صداست كوته نظر ببين كه سخن مختصر گرفت» @hashtehasht