فرازی از وصیت نامه... خدایا! تو می‌دانی که من در این بیابان سرد و خموش، همچنان می‌گردم و برف‌های نشسته بر زمین را با دست‌هایم کنار می‌زنم تا لاله‌ای که شهادت است را پیدا کنم .... و بتوانم راهی به سوی آن پیدا نموده و پایم را از زنجیر زندگی دنیوی آزاد نمایم وحیات اخروی را برای خود بر گزینم.