نزاع اصلی با تمدن در تعریف پارادایمی جدید است که توسط حضرت امام ره به وجود آمد. مدعای اصلی اومانیسم، ربوبیت انسان بر خودش است. اومانیست‌ها همانند مشرکان دوره پیامبران، خالقیت خداوند را انکار نمی‌کنند: «و لئن سألتهم من خلق السموات و الارض لیقولن‌ الله» اومانیسم می‌گوید همه عرصه‌ها و ساحت‌های زندگی بشر باید توسط خود انسان تعریف شود و خداوند هیچ نقشی در ربوبیت انسان ندارد؛ نه در اقتصاد و نه سیاست و فرهنگ و علم و ... اومانیسم در هستی شناسی، معرفت شناسی و روش‌شناسی را نیز تحت‌الشعاع قرار داد. از این دوران به بعد، معرفت‌شناسی به تبع اومانیسم، منحصر در معرفت تجربی شد و روش رسیدن به گزاره‌های علمی نیز فقط در آزمایش خلاصه شد. کانال "حـکـمــت و تـمـدن" 💠 @hekmat_tamaddon