اگر بتوانم دلی را از شکستن باز دارم، بیهوده نزیسته‌ام. اگر بتوانم رنجی را بکاهم، یا دردی را مرهم نَهم یا مرغکی رنجور را به آشیانه باز آورم، حاشا حاشا، که بیهوده نزیسته‌ام.