🌙 ماه بندگی؛ ۲۴ 🌺 معرفت امیرالمؤمنين (صلواتُ اللهِ عليه) 🌿 توصیف امیرالمؤمنين (علیه السّلام) در بیان امام صادق (علیه السّلام)؛ بخش دوم 🌴 ادامه بیانات مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای (حفظه الله)، در توضیح فرمایش امام صادق (علیه السّلام): ۱. اجتناب از حرام (مال و دستاورد حرام) ۲. انتخاب سخت ترین امر در دین ۳. پیش قدم در امر خیر؛ سابقون في الخیرات 🍀 ۴. تنها جایگزین برای وظایف پیامبر 🍃 «وَ مَا أَطَاقَ عَمَلَ رَسُولِ اللهِ (صلّی‌ اللهُ ‌علیه ‌و آله) مِنْ‏ هَذِهِ الْأُمَّةِ غَيْرُه» 🌱 هیچ کس از این امّت طاقت این را نداشت که مثل پیامبر عمل کند، مگر او. او بود که مثل پیامبر در همه جا می رفت. هیچ‌کس دیگر نمی توانست به دنبال پیامبر و پا جای پای آن حضرت حرکت کند. 🍀 ۵. مؤمن کامل؛ همیشه بین خوف و رجاء 🍃 «وَ إِنْ كَانَ لَيَعْمَلُ عَمَلَ رَجُلٍ كَانَ وَجْهُهُ بَيْنَ الْجَنَّةِ وَ النَّار؛ِ يَرْجُو ثَوَابَ هَذِهِ وَ يَخَافُ عِقَابَ هَذِه» 🌱 با همه این کارهای بزرگ و خداپسند و مؤمنانه، رفتار او، رفتار یک انسان بین خوف و رجا بود؛ از خدا ترسناک بود، کأنّه او را بین بهشت و جهنّم قرار داده‌اند؛ در یک طرف بهشت را می بیند، در یک طرف جهنّم را می بیند. خلاصه این جمله این است که به این همه مجاهدت، به این همه انفاق، به این همه عبادت، مغرور نمی شد. ما حالا دو رکعت نافله و چند جمله دعا که بخوانیم -و اگر دو قطره اشک بریزیم- فوراً مغرور می شویم که بله دیگر: «این منم طاووس علیّین شده»! اما امیرالمؤمنین با این انبوه عمل صالح، مغرور نمی شد. 🌱 البته اینکه چرا شخصی مثل امیرالمؤمنین، شخصی مثل پیامبر، شخصی مثل امام سجّاد -که خدا اصلاً بهشت را برای خاطر این‌طور انسان ها آفریده- باز از آتش جهنّم می ترسند و به خدا پناه می برند، این خودش بحث جداگانه‌ای دارد. ما کوچکیم؛ دید ما قاصر است؛ ما نزدیک بین هستیم؛ ما عظمت الهی را نمی فهمیم؛ ما مثل بچه کوچک و غیرممیّزی هستیم که در مقابل یک شخص عظیمِ علمی بازی می کند؛ می‌آید و می رود و اصلاً عین خیالش هم نیست؛ چون نمی شناسد که این شخص کیست؛ اما شما که پدر او هستید و عقلتان صد برابر اوست، در مقابل آن شخصیت خضوع می کنید. ما در مقابل خدای متعال وضعیتمان این است. ما مثل بچه‌ها، مثل آدم های غافل، مثل آدم های پست، عظمت الهی را نمی فهمیم؛ اما آن کسانی که از مرحله علم، به مرحله ایمان رسیده‌اند؛ از مرحله ایمان، به مرحله شهود رسیده‌اند؛ از مرحله شهود، به مرحله فناءِ لله رسیده‌اند؛ آن ها هستند که عظمت الهی در چشم هایشان آن‌چنان جلوه می کند که هر عمل صالحی از آن ها سربزند، به‌نظرشان نمی‌آید؛ اصلاً می گویند ما کاری نکرده‌ایم. همیشه بدهکار ذات مقدس احدیّتند. 🍀 ۶. آزاد کردن هزار برده با دسترنج خود 🍃 «وَ لَقَدْ أَعْتَقَ مِنْ مَالِهِ أَلْفَ مَمْلُوكٍ فِي طَلَبِ وَجْهِ اللهِ وَ النَّجَاةِ مِنَ النَّارِ مِمَّا كَدَّ بِيَدَيْهِ وَ رَشَحَ مِنْهُ جَبِينُهُ» 🌱 به تدریج، هزار غلام و کنیز را که از مال شخصی خود خریده بود، آزاد کرد؛ برای این که رضای خدا را جلب نماید و از آتش جهنّم خود را دور کند. این پول هایی که می داد، پول هایی نبود که مفت گیرش آمده باشد. امام صادق طبق این روایت می گوید: «ممّا کَدَّ بیدیه»؛ با کدّ یمین و عرق جبین و با کار سخت، پول به ‌دست آورده بود. چه در زمان پیامبر، چه در زمان فترت بیست و پنج سال، چه در زمان خلافت -که از بعضی از آثار فهمیده می شود که امیرالمؤمنین در زمان خلافت هم کار می کرد- آن حضرت کار می کرد؛ مزرعه آباد می نمود، قنات می کَند و پول در می آورد و این پول ها را در راه خدا انفاق می کرد. از جمله مرتّب برده می خرید و آزاد می کرد؛ هزار برده را این‌طور خرید و آزاد کرد. 🍀 ۷. غذای ساده خانواده 🍃 «وَ إِنْ كَانَ لَيَقُوتُ أَهْلَهُ بِالزَّيْتِ وَ الْخَلِّ وَ الْعَجْوَةِ» 🌱 غذای معمولی خانه امیرالمؤمنین این ها بود: زیتون، سرکه، خرمای متوسّط و یا پایین؛ که حالا مثلاً در عرف جامعه ما نان و ماست، یا نان و پنیر است. 🍀 ۸. لباس ساده حضرت 🍃 «وَ مَا كَانَ لِبَاسُهُ إِلَّا الْكَرَابِيسَ، إِذَا فَضَلَ شَيْ‏ءٌ عَنْ يَدِهِ مِنْ كُمِّهِ دَعَا بِالْجَلَمِ‏ فَقَصَّه» 🌱 لباس معمولیش کرباس بود. اگر آستینش مقداری بلند بود، قیچی می خواست و آستین بلند را می برید؛ یعنی حتّی به زیادی آستین برای خودش راضی نمی شد. می گفت این زیادی است؛ این پارچه را در جایی مصرف کنند و به کاری بزنند! آن روز پارچه هم خیلی کم بود و مردم مشکلاتی در زمینه پوشش داشتند؛ این بود که یک تکّه پارچه کرباس هم می توانست به دردی بخورد.