امام صادق علیه السّلام در توضیح آیه ی شریفه ی «و إذَا المَوؤُدَةُ سُئِلَت بِأیِّ ذَنبٍ قُتِلَت»(تکویر/8و9)، به مُفَضَّل چنین نقل شده است که فرمود: يَا مُفَضَّلُ وَ «الْمَوؤُدَةُ» وَاللهِ مُحْسِنٌ ، لِأنَّهُ مِنَّا لا غَيْرَ ، فَمَنْ قَالَ غَيْرَ هَذا فَكَذَّبُوهُ. «ای مفضّل! به خدا سوگند مقصود از «موؤدة» محسن است. زیرا او از دودمان ماست؛ هر کس چیزی جز این گفت او را تکذیب کنید»(: الهدایة الکبری، ص417-418؛ بحارالانوار، ج53، ص23-24). و نیز امام صادق علیه¬السّلام در ضمن روایتی فرموده اند: خدای عزّوجلّ در شب معراج – پس از آنکه به مصیبت های فاطمه علیهاالسّلام و کتک خوردن در حال بارداری و سقط جنین و علّت شهادت آن بانو اشاره میکند – به پیامبرش میفرماید: «اولین جنایتی که در دادگاه عدل قیامت بررسی می گردد، کشته شدن محسن فرزند علی است؛ پس از آنکه قاتلش محکوم می-گردد، نوبت به قنفذ فرا می رسد و آنگاه هر دو را حاضر نموده و آن سان با تازیانه آتش بر آنان بنوازد که ضربه ای از آن، دریاهای شرق و غرب را به جوش آورد و کوههای دنیا را ذوب می سازد و خاکسترشان گرداند» منبع: (كامل الزيارات: 334) بحارالأنوار ج : 28 ص : 52(سبطین).