رار داده بود. لیست شرکت کنندگان برای این کسب این افتخار طولانی بود و هر ماه بیشتر بیشتر می‌شود. ولی زحمات و پشتکار سوک هاتسومی برگزاری دوره‌های بین‌المللی Taikai (تای‌کائی) سفر کردند به نقاط مختلف دنیا و تعلیم تربیت هزاران نین‌جوتسو کار در جهان و معرفی نین‌جوتسو اصیل ژاپنی از طریق شاگردانش امر مهمی در انتخاب وی و سابقه‌های هنرهای رزمی او بود. هم اکنون همه ساله مراسم ( دایکومی سای)در ژاپن روز تولد سوکه هاتسومی برگزار میگردد. و صدها شاگرد ارشد وی ازنقاط مختلف دنیا دور هم جمع میشوند و تمرینات دسته جمع انجام میدهند و در پایان دوره جشن تولد سوکه را جشن می گیرند. هم اکنون بیش از 300000 نفر کارآموز در سراسر دنیا مشغول به فراگیری این هنر رزمی میباشند که درکشور عزیزمان ایران از سال 1368 تا کنون بیش از24 هزار نفر با این هنر آشنا و مشغول تمرین شده اند . جمعیت فعال نینجا ها د رایران هم اکنون 10000 هزار نفر از دختران و پسران علاقمند میباشند که توسط شاگردان استادفرجی تحت تعلیم و تربیت هستند . . هاتسومی پسر ۷ ساله بود پدرش اولین شمشیر چوبی‌اش را به او داد و آن‌جا هنرهای رزمی‌اش را شروع کرد. تمرین با تیغه‌های که از چوب ساخته شده بود و پدرش به او خیلی افتخار می‌کرد. در اواخر دهه ۱۹۳۰ بود که یک روز زندگی معنوی هنرهای رزمی شروع شد. همان پسر جوان بزرگ شد و آموزش‌هایش در تمرین‌ هنرهای رزمی ژاپن تکمیل کرد. او عشق و شور داشت. هرچیزی را مطالعه می‌کرد او می‌توانست جودو، کندو، کاراته، آی‌کی‌دو، اکیتووان کاراته و جوکن‌دو را انجام دهد. در این زمان ۲۰ ساله بود که چهارمین درجه کمربند سیاه را در جودو گرفت در ۱۹۵۱ این درجه بسیار بالا برای شاگرد جوان ورزش‌های رزمی ژاپن بود. او از خود گذشته، شجاع و بیشتر از آن سنی بود که نشان می‌داد. بعد از جنگ مدتی از هنرهای رزمی فاصله گرفت. در طی اواخر سال‌های نوجوانی‌اش به بوکس غربی و فوتبال آمریکائی روی‌ آورد. دنیای شخصی که عاشق بود فراموش کرد و دوباره به هنرهای رزمی برگشت. وی دنبال چیزی می‌گشت کاملاً مطمئن نبود که چه می‌خواهد اما به نظر می‌رسید سر رشته زندگی‌اش را گم کرده است. به‌تدریج خودش را در ردپای قدم‌های مرد بزرگی پیدا کرد که زندگی‌اش را تغییر داد و هنرهای رزمی جدیدی را یاد گرفت. توشی تسوکا تاکاماتسو آخرین نینجا زنده واقعی بود. استاد تاکاماتسو زیر پر و بال هاتسومی را گرفت در طی ۱۵ سال راز ۹مدرسه سنتی نین‌جوتسو را به او آموخت و بعد فوت کرد. تاکاماتسو در ۲ آوریل ۱۹۷۲ در سن ۸۵ سالگی فوت کرد. اگرچه در سن ۸۵ سالگی او آموزش را کنار گذاشت، ولی آموزش خصوصی را به هاتسومی ادامه داد. در قبرستان کومورا را نزدیک نیرا سوزانده شد. هاتسومی به مانند یک پسر واقعی به استاد خویش خدمتگذاری می‌کرد و راه رسم آئین سلحشوری (هاکاکوره) را با دقت اجرا می‌کرد. امروزه شاگردان سوک در سراسر دنیا این روند و شیوه‌های آموزشی هاتسومی را در قالب بوجین‌کان شناخته و سعی در ترویج درست و اساسی این مکتب دارند. استاد هاتسومی شاگردان بسیاری در خارج از ژاپن تربیت کرده است که مشغول به تدریس بودا تای جوتسو (نین‌جوتسو) این هنر باستانی می‌باشند. ▪ مصاحبه با سوک هاتسومی به منظور آگاهی از طریقت نین‌جوتسو: استعداد بدون تلاش هیچ است ـ تقریباً 27 سال از وقتی که برای تدریس به ایالات متحده آمدید می‌گذرد شما در روش آموزشی آمریکائی‌ها چه تفاوت‌هائی را ملاحظه کردید؟ وقتی برای بار اول این‌جا آمدم غوغای نینجا بودن به وجود آمده بود هر کسی فکر می‌کرد نین‌جوتسو چیزی اسرارآمیزی است و به تدریج با تلاش فراوان این دیدگاه را تصحیح می‌کردم. نین‌جوتسو، واقعاً یک هنر ناب و ا صیل رزمی است به همین دلیل بود که نام نین‌پوتای‌جوتسو را به بودو تای جوتسو تغییر دادم، آنها کاملاً شبیه هم‌اند می‌توان گفت که نین‌پو فرمی از بودو است و نین‌جوتسو عصاره برتر رزمی است. ـ از وقتی که سن‌سی تاکاماتسو این رشته را به شما واگذار کرده است این هنر چه‌قدر تحول داشته؟ تحولی نداشته است هنوز هم مثل اولش زنده است و در این مورد فقط واقعیت وجودی آن حفظ شده این دو سبک دو چیز کاملاً شبیه هم‌اند. به نظر می‌آید که دارند تغییر می‌کنند ولی آنها شکل خود را حفظ می‌کنند شکل آن سخن می‌گویند و حتی یک زمانی نظریه تکمیل شده است. اما آن‌چه زیربنای زندگی بشری است تغییر نکرده و تکامل بیشتری ندارند. این‌که من دوجو را تعریف می‌نمایم آن است که این رشته را جای قوی شده نمی‌دانم بلکه آن را فرصتی برای ریاضت کشیدن می‌دانم. جائی که شما به آن‌چه انجام داده‌اید رجوع کرده و به آن می‌اندیشید و مثل یک انسان واقعی زندگی می‌کنید بنابراین افراد نباید در مورد موضوع دوجو دچار سوءتفاهم شوند آنها باید بی‌رنگ و ریا شوند. شما هر کجا باشید هر روزتان یک دوجو واقعی است. تحول باید در نگرش به نوع زندگی به وجود آید. خلاقیت در نین‌جوتسو نوعی شیو