🔹 «نگاه تجلیل‌آمیز به کارخانه متمرکز»، حرام‌تر است از «نگاه به زن نامحرم». چرا؟ چون کارخانه در این الگو، نظام طبقاتی ایجاد می‌کند و ابزار پیدایش محرومیت اقتصادی، محرومیت سیاسی و محرومیت فرهنگی و ابزار اقامۀ ظلم اجتماعی است. 🔵 علامه آیت الله سید منیرالدین حسینی الهاشمی: ما یک کارهایی را به‌راحتی جزو گناهان می‏شماریم، امّا یک گناه‌هایی را اصلاً گناه نمی‏دانیم. چرا؟ برای‏ اینکه حساسیت ما در آنجا اصلاً بیدار نشده است. ما نگاه به یک زن نامحرم و بی‌حجاب را بسیار زشت می‏دانیم، ولی نگاه تجلیل ‏آمیز به یک کارخانه [با تعریف نظام سرمایه‌داری،] و عظیم دانستن آن را هرگز بد نمی‌دانیم! تولید در این کارخانه، «متمرکز» است و ابزار انگیزش‏ مادی می‏شود و تمرکز را به نفع یک عدّه و بر علیه یک عدّۀ دیگر درست می‏کند و دل‌های جمع زیادی را به‏ طرف دنیا متوجّه می‏کند. در نگاه به نامحرم، گناهی که واقع می‌شود، گناه فردی است، اما در اینجا، شما با آن تعظیم و آن نگاهِ تجلیل‌آمیز، یک سیستم اقتصادیِ مادی [و لوازم آن] را تأیید می‏کنید. در مواجهه با نامحرم، چشمتان را می‏بندید و رویتان را بر می‏گردانید و ثواب کسب می‌کنید، اما در اینجا چگونه می‌توانید چشم را ببندید و بگویید ما باید تردید کنیم در اینکه «صرفه ‏جویی در مقیاس‏ تولید در اینجا چگونه به کار رفته است»؟ اصلاً فرض کنید کارخانه، به این عظیمی نباشد و آن را کوچک درست کنند، اما با این حال، نظام‏ِ شبکه ‏ای که می‌خواهد آن را اداره کند، چه نحوه انگیزشی را در جامعه اصل قرار می‌دهد؟ و چه نرم ‏افزاری‏ دارد؟ می‌گوییم همین «تردید کردن» [در اینجا،] مثل چشم فروبستن [در آنجا] است و اجازه دادن به خود و دیگران برای فکر کردن است. ممکن است‏ کسی مظالم را جدای از آنچه که در تمدن موجود است ملاحظه کند و بگوید ظلم‏ها بد است و کم‏ کم برطرف می‏شود! اما باید به او بگوییم این نوع کارخانه، کارخانۀ تولید ظلم است و تولید محرومیتِ اقتصادی، محرومیتِ سیاسی و محرومیتِ فرهنگی می‏کند و جریان توسعۀ نیازمندی‌ها با این ماشینی که دارد، یک‌ عده را تحت فشار قرار می‌دهد؛ می‌توانیم بگوییم این ماشین، اقامۀ فساد می‌کند، نه اینکه مثل نگاه به زن‏ نامحرم [ صرفاً یک ارتکاب گناه فردی باشد.] هر کاری که براساس یک معیاری، آن را «فاسد» فرض می‏کنیم، می‌توانیم بگوییم «ارتکابِ» آن کار، بد است، اما «ترویج و اشاعۀ» آن بدتر است و «اقامۀ ناهنجاری و به پا داشتن فساد»، به‌مراتب از دو سطح قبلی بدتر است. حال، اگر ما فقر، جهل، سلبِ‌اختیار را ناهنجار با فطرت بشر بدانیم، باید بگوییم این ماشین (یعنی کارخانه با تولید متمرکز) اینها را در مقیاس‌های بسیار بزرگ به وجود می‏ آورد، اقامه فساد می‏کند، اخلاق جامعه را مادی می‏کند، بستر پرورشی را عوض می‏کند و استغنای از دین را [تدریجاً] به پذیرش اجتماعی‏ می‏رساند... . [اساساً باید دید] اقامۀ کفر در عالَم چگونه انجام می‏گیرد و بستر پرورشی جامعه چگونه با جهان‏بینی، ناهنجار می‏شود. @AndisheMonir ✍ ✅ https://eitaa.com/hosseiniehandisheh