نبرد اراده و عربده 🔻جنگ در فهم کلاسیک نظامی‌گری بعد از جنگ‌ جهانی دوم، همواره استوار بر دوگانه «عربده و ارعاب» بود. 🔻ظرفیت و حیثیت پیروزی در چنین آوردی، در وحشتی داشت که مطابق آن، عنصر پیروز در «نبرد عربده‌ها» و «ماراتن وحشت» بتواند با عربده‌ای افزون‌تر، طرف مقابل را خائف و مرعوب خود سازد. در واقع در چنین آوردگاهی طرف مغلوب آنی بود که قبل از جنگ، توحش ناشی از جنگ و مهابت جنگ‌افزارانه حریف، ایشان را ترس‌آلود و زمین‌گیر می‌کرد. 🔻بحران موشکی خلیج خوک‌ها در ۱۹۶۳ مدلی برجسته از چنان نزاعی بین واشنگتن و مسکو بود که طی آن جان‌اِف‌کِندی توانست در نبرد عربده‌ها، زبردستانه خروشچف را با اتکای بر عربده افزون‌تر نظامی مرعوب و وادار به عقب‌نشینی کند. 🔻مشکل رژیم موقت صهیونیستی و پایوران بی‌مقدارش در منازعه با ایران، توقف ایشان در ترمینولوژی میلیتاریسم(نظامی‌گری) جنگ سرد است. 🔻این روزها نتانیاهو همانقدر اشتباه می‌کند که دیروز ترامپ و پیش‌تر بوش پسر و همه رئوسای جمهور آمریکا کردند! همانانی که خولی‌وشانه به ایران طعنه می‌زدند که «در نبرد با تروریست یا با مائید یا بر ما» و رهبر ایران ناخائفانه ایشان را شماتت کرد «نه با شمائیم نه با تروریست‌ها»! 🔻یا ۷ مه ۲۰۱۹ واشنگتن با دادار دودور عزیمت ناو هواپیمابر آبراهام لینکن را برای چندمین بار به قصد ارعاب ایران هشدار فرمائی کرد اما برخلاف تصور، جمهوری‌اسلامی نه تنها دچار واهمه نشد بلکه ناباکانه خبر از خرامش شکار به شکارگاه داد! 🔻امروز نیز رژیم موقت و تروریسم دولتی اسرائیل با همان ادبیات منقضی شده، نابلدانه می‌کوشد ایران را از موضع «ترورسالاری» خائف و مهزوم خود کند. 🔻مشکل اسرائیل با ایران آن است که سازۀ نظامی‌اش برخوردار از عدم تقارن با میلیتاریزم ارزش‌محور ایران است. اسرائیل همانند پدر خوانده‌اش، برای جنگیدن تنها یک چیز را می‌داند و آن این که طرف مقابلش موظف به ترسیدن باید باشد و مشکل ایران نیز آنست که برخلاف توقع آنها «بلد نیست» بترسد! 🔻جنگ نوین برخلاف نشانگرهای جنگ سرد، جنگ اراده است و نه عربده! علی‌خسروی   @bahr_dar_koze @howzavian_hamedan