🔆 تبیین یک «حدیث وطنی» ✍️فاطمه میری، نویسنده حوزوی ایمان، وطن، حب و ترکیب معجزه‌آسای این کلمات، روایت عزیزترین خلق خداست که فرمود: «حب الوطن من الایمان» چقدر با این حدیث زندگی کرده‌ایم وقتی که دل‌مان برای ایران می‌تپید. وقتی که غصه‌های کوچک و بزرگ جلو راه ایران‌مان می‌آمد و دست‌مان برای کمک به سوی آسمان‌ها دراز می‌شد. مثل زمانی که توپ روی نقطه پنالتی بود و پشت توپ کسی مثل رونالدو. ولی دل‌مان قرص بود از خدایی که همیشه هوای ما را دارد. همان ‌وقت که مادر بزرگ بی‌آن‌که از فوتبال چیزی بداند تسبیح می‌چرخاند و برای کشورش دعا می‌کرد. همان موقع که پدرمان زیر فشار بارانداز حسن یزدانی دعا می‌خواندند و انگار خودشان دارند کشتی می‌گیرند. همان وقت که کودکانمان از پیروزی ایران پرچم را دور خانه می‌چرخاندند. همه وام دار همین روایت بودیم. روایتی که این محبت را مقدس می‌دانست. اما این محبت برای ما ایرانی ها یک رنگ دیگری هم دارد. محبت ما به وطن، به ایران، فقط از جنس زاده شدن در مکانی خاص نیست. این محبت، برای خاکی‌ست که امید همه مظلومان عالم است. انگار ایران چراغی‌ست برای جهان برای شیعیان برای مسلمانان برای همه ستم دیدگان. انگار ایران نور امید خواستن و توانستن است. انگار ایران موطن خود باوری ملتی‌ست که سال‌هاست به تحریم خندید‌ه‌اند. با شهادت بزرگ شدند. این وطن دل‌خوشی هر کسی‌ست که می‌خواهد خودش آقای خودش باشد. آیا این وطن را نباید دوست داشت؟! این‌جا، جایی‌ست که دشمنان خدا را عصبانی کرده. این‌جا زنان و مردانی دارد که فرزند می‌دهند ولی ایمان نه. این‌جا مادرانی دارد که سه فرزند خود را ابراهیم‌وار تقدیم آستان الهی می‌کند برای جایی به نام وطن و خم به ابرو نمی‌آورد. مادری که بچه‌های تیم ملی را از زیر قرآن رد می‌کند و هیچ خواسته‌ای ندارد جز این‌که حرف خودی را غریبه نشنود. مادری که لباس تیم ملی فوتبال کشورش برایش مقدس است. خانم خالقی پور همین مادر است. راوی کتاب آستان این در بوسیدنی‌ست. اما مادر عزیز دستان شما بوسیدنی‌ست. مرام شما بوییدنی‌ست. مادر شهیدان خالقی پور، به بهترین و کاملترین وجه تصور، رشته‌ای از اراده و ایمان را بر گردن بازيکن ‌ها انداخت و با حرز محکم هم‌دلی و یک‌دلی بچه‌ها را راهی زمین مسابقه کرد. کاش بدانند فراموش‌کاران که مادران شهدا چه‌ جهاد عظیمی کردند و بدون ادعا هنوز هم در خط مقدم جهاد هستند، برای جایی به نام وطن. همان وطنی که وصفش گفته شد. در دوست داشتن این وطن چقدر ثواب نوشته شده؟ این‌جا موطن اهل دل است. این‌جا ایران است. آستان این در بوسیدنی‌ست. #وطن #شهادت #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN