❓آیا «مردم» برای «قهرمان مردم» بزرگداشت می‌گیرند؟! 💢 با پایان دوران جنگ و تصدی دولت در همه کارها، کم‌کم مردم انجام همه کارها را وظیفه دولتمردان می‌دانستند و خود را تنها دریافت کننده خدمات تلقی می‌کردند. این تصورِ فراگیر، تنها به حوزه جشن و عزا و سالگرد و... محدود نشد؛ گویا مردم خود را از همه اموری که باید در آن نقش‌آفرینی می‌کردند، عقب کشیدند و دولت‌ها هم اطمینان می‌دادند که همه کارها را به بهترین نحو ممکن اداره کرده و انجام می‌دهند. اصلا ملاک انتخاب دولت‌مردان بر این اساس بود که چقدر نقش همه‌گیرتری بازی کنند و متولی کلیه امور زندگی باشند. به این ترتیب نقش‌آفرینی مردم در بسیاری از برنامه‌ها کم‌رنگ شد حتی در برنامه‌هایی که از ابتدا حضور جدی در آن داشتند. از بزرگداشت دهه فجر و ارتحال حضرت امام(ره) و سیزده آبان گرفته تا همکاری در شوراهای محله و توزیع اقلام و تامین امنیت محلات. 💢 ترور ناجوانمردانه حاج قاسم سلیمانی ایران را عزادار کرد و باشکوه‌ترین تشییع تاریخ را برای یک سرباز وطن رقم زد. حالا این سرمایه اجتماعی عظیم و این عامل پیوند و اتحاد، هر سال می‌تواند نمادی از همراهی و همگامی مردمی باشد که در فراز و نشیب‌های این چهل و اندی سال، با هم حرکت کرده‌اند. مردمی که همچنان برای خادمانشان ارزش و احترام قائلند و پای سربازان وطن ایستاده‌اند. حاج قاسم، قلب تپنده مردم بود که پس از شهادت، بر شدت ضربانش افزوده شد و خونی تازه به رگ‌های آنها جاری کرد. او «قهرمان مردم» بود و مردم برای قهرمانانشان جان می‌دهند. ✍ صادق یزدانی http://hvasl.ir/news/479406 🆔 @hvasl_ir