ما اقتصادی‌ها، به شرکتی که در چندجای دنیا مشغول به تولید یک کالاست، شرکت‌های چندپلنتی (Multiplant co) می‌گوییم. این شرکت‌ها دارای مالکیت واحد، عنوان تجاری واحد و نظام توزیع منافع واحد هستند. این شرکت‌ها برای هر نقطه از دنیا متناسب با بوم آن نقطه، کالای خود را ممکن است کمی تغییر دهند. اما هیچ گاه نظام منافع را به سوی دیگر هدایت نمی‌کنند. نمی‌دانم این باور ساده‌انگارانه از کجا نشأت گرفته که یک کالا با یک عنوان تجاری مشخص که در یک پلنت از یک شرکت ساخته می‌شود، دیگر به کشوری که دفتر مرکزی در آن قرار دارد متعلق نیست!!!! در موضوع خاص واکسن، شرکت‌های چندپلنتی از شرکت‌های تک‌پلنتی هم خطرناک‌تر هستند. چرا که در تک پلنتی‌ها یک کالا در یک خط تولید واحد تولید می‌شود و به همه‌جا صادر می‌شود و چون این کالا در همان کشور و توسط همان افراد هم احیانا مصرف می‌شود، احتمال امنیت آن بالاتر است. اما چندپلنتی‌ها، واکسن‌ها را بومی جامعه هدف تولید می‌کنند. می‌توانند در هر جایی فرمولی را به‌کار ببرند. بنابراین باید دانست که حتی فایزر آمریکایی و آسترازانکای انگلیسی، احتمالا خطری کمتر از این برندها در کشورهای دیگر دارد. ما که به همان تولید دفتر مرکزی اعتماد نداریم، چگونه می‌توانیم، پلنت‌های دیگر را ایمن‌تر بدانیم!! گاهی واقعا در می‌مانم از شدت سهل‌اندیشی‌ها. این سهل اندیشی‌ها تنها می‌تواند از دو جا ناشی شود: ۱. بی‌سوادی، تخدیر، حماقت و گیجی ٢. خیانت، نفوذ و برنامه‌ریزی باورمندان به این برندها، خود را جایابی کنند در این دوگان. ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi