پژوهش‌‌های قرآنی: بنیادی یا کاربردی؟ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ علامه مصباح(ره) معتقد بود هر چند پژوهش‌های کاربردی، چشمگیرتر و ملموس‌تر و مطلوب‌ترند؛ اما اگر مبتنی بر پژوهش‌های بنیادی نباشند، به مثابه درختی‌ بی‌ریشه می‌مانند که همواره در معرض آسیب است و با اندک آفتی از بین می‌رود. بنابراین، ضمن توجه همزمان به تحقیقات کاربردی و بنیادی و حتی ضمن «اولویت دادن به تحقیقات کاربردی» نباید از «اهمیت تحقیقات بنیادی» غفلت ورزید یا آنها را کمرنگ کرد. به عنوان مثال، در «مطالعات قرآنی» ضمن آنکه باید به معارف اخلاقی، اقتصادی، اجتماعی، مدیریتی و سیاسی قرآن توجه کرد، لازم است همواره به پژوهش‌های بنیادی ناظر به خود قرآن هم توجهی ویژه داشت. مسائلی همچون １.«تفسیر صحیح قرآن چگونه است؟»، ２.«راه صحیح تفسیر چیست؟»، ３.«آیا یک آیه می‌تواند چند جور تفسیر داشته باشد یا اینکه تفسیر صحیح یکی است؟»، ４.«اگر متعدد است ممکن است چند معنا در عرض هم باشد یا در طول هم؟»، ５.«چه راه متقن و قابل‌اعتمادی برای کشف مفاهیم قرآنی و احتراز از سلیقه‌های شخصی و جوّ‌زدگی‌های اجتماعی‌ای که برای اشخاصی پیدا می‌شود و باعث انحراف در فهم قرآن و تفسیر قرآن می‌شود وجود دارد؟» 🖊احمدحسین شریفی عضو هیئت علمی و استاد تمام فلسفه موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم #پژوهش #علامه_مصباح #قرآن @Ahmadhoseinsharifi ═════════ روابط‌عمومی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) 🖥 @iki_ac_ir