✍️ محمد جعفری ✳️ آقای دکتر سیدمصطفی محقق داماد: اعتقاد یکی از آفات پیشرفت بشر است. به هیچ وجه من پیشنهاد نمی‌کنم که جامعه معتقدانه زندگی کند بلکه باید متفکرانه زندگی کند. 🔸نکاتی در پاسخ به سخن ایشان متذکر می‌شوم: 1️⃣ این نکته که باید ایمان مبتنی بر تفکر باشد، امری است کاملا پذیرفته و منطق دین هم همواره تأکید بر تفکر و خردورزی بوده است اما این که اعتقاد، آفت پیشرفت بشر است، از زبان کسی که سال‌ها در حوزه علمیه تلمذ نموده و با زبان قرآن و دین آشناست، امری کاملا شگفت است. 2️⃣ ایشان می‌گوید که نباید انسان عقل خود را به چیزی گره بزند زیرا این باعث توقف و جزم‌اندیشی می‌شود!! حال سؤال این جاست وقتی انسان بر اساس تفکر، به حقیقت رسید، مگر نباید به آن حقیقت ملتزم و در پذیرش آن راسخ باشد!؟ مگر ما و شما واقع گرا نیستیم؟ اگر جز این باشد، که ثمره‌ای جز شکاکیت و نسبیت نخواهد داشت. 3️⃣ بلی عقد و عقیده یعنی باور دینی را به جان و دل گره زدن؛ یعنی این که انسان، یک اتصال وجودی و قلبی با حقایق دینی پیدا نماید و همین رویکرد است که باعث تحول وجودی در انسان شده و او را به عالم ملکوت متصل نموده و زمینه عبودیت در مقام عمل را فراهم می‌نماید. صرف اندیشیدن و تفکر انسان را به سعادت و حقیقت نمی‌رساند. 4️⃣ این سخن هم که انسان معتقد، ملتزم به گفتگو نیست، صرفا یک ادعای بی‌دلیل است. قرآن، مؤمنین معتقد را دعوت به شنیدن سخن دیگران و پذیرش اندیشه‌های حق آنها می‌کند (زمر 18). 🔻 واحد پاسخگویی به شبهات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) 🆔@meshkatnoor