@injairanast
⭕️ بازگشت به عقب پس از ۶ سال
🔻درمورد خدمات 30میلیارد دلاری به رقیب
✍21تیر96 وزیرنفت برای ارائه تصویرروشن از توتال و فرشته نجات بودن این شرکت فرانسوی برای کشور به چند آمار اشاره میکند؛ رقم هرچه بزرگ‌تر، قابلیت پذیرشش بیشتر!
زنگنه برای همراه کردن بهارستان با خود می‌گوید به ازای هرسال تاخیر از هر طرح پارس جنوبی، 5میلیارددلار ضرر به کشور وارد می‌شود.
✍او برای نقش بستن تصویری مردم‌پسند از خود می‌گوید این ضررها از جیب مردم و فقرا می‌رود تا با این دستاویز، خود را در موضع دلسوز کشور و مردم قراردهد.
✍مجلس به قرارداد توتال رای می‌دهد اما اندکی بعد، توتال ایران را رها میکند! و شرکتCNPCچین به عنوان سهامدار دیگر پروژه فاز11 نیز از این پروژه کنار می‌کشد.
شرکت پتروپارس که قرار بود «پادوی» توتال در این پروژه باشد به عنوان تنها باقی‌مانده کنسیرسیوم، توسعه فاز11 را برعهده می‌گیرد.
این را وزیرنفت هم گفته که این فاز توسط پتروپارس صورت می‌گیرد و بزودی یک جکت برای آغاز عملیات توسعه نصب می‌شود.
✍روزی که قرارداد توتال برای فاز11 منعقدشد، گفتیم که «مرزی‌ترین فاز پارس جنوبی به شریک قطر رسید». بارها هشدار داده شد که تکیه عجیب وزیرنفت به توتال منجر به وقت‌کشی به سود قطری‌ها شده اما زنگنه می‌گفت اسلام با توتال نجات خواهد یافت!
او توتال را تا یک «فرستاده ویژه» بالا برد و با مانور روی عدد 5میلیارددلار، سعی کرد همه را با خود همراه کند که البته موفق هم شد.
✍تصمیمی که امروز در مسیر اجرایی شدن است، همانی است که دولت دهم آن را نهایی کرده و قرار بود در اوایل سال 92 جکت ساخته شده توسط پتروپارس، برای آغاز عملیات حفاری به موقیت چاه‌ها برود.
دولت که عوض می‌شود از وزیرنفت اجازه خواسته می‌شود تا این عملیات آغاز شود اما زنگنه مخالفت میکند، جکت به انبار می‌رود و فاز11 همچنان بلاتکلیف می‌ماند!
✍برنامه زنگنه آن بود که توسعه فاز11 را به شرکت توتال بسپارد.
توتال همان شرکتی است که در اواسط دولت خاتمی، از آمادگی خود برای توسعه این فاز گفت و تا اواسط دولت نهم نیز به رفت و آمد خود ادامه داد تا آنکه سرانجام دولت نهم تصمیم گرفت جلسات مکرر توتال را رها و این پروژه را به یک شرکت چینی واگذار کند.
با کند بودن روند اجرای پروژه توسط شرکت چینی وزارت نفت تصمیم می‌گیرد توسعه این فاز را به شرکت پتروپارس واگذار کند اما زنگنه قرارداد با پتروپارس را در همان سال92 فسخ کرد تا باز توتال بیاید؛
توتالی که شریک قطر در برداشت از میدان گازی پارس جنوبی است، منافعش در آن سوی مرزها بسیار بیشتر از منافعش در ایران است.
✍آن‌ها دولت یازدهم را به خود مشغول کردند تا قطر بدون احساس مزاحمتی، به برداشتشان از منبعی برسند که به قول وزیرنفت برای «مردم ایران»است.
طی 2سال گذشته هم تنها خروجی تعیین تکلیف فاز11 به جلسات گذشت و حالا تصمیم گرفته شده که شرکت پتروپارس همان کاری را کند که در سال91 طراحی شده بود و قراربود در سال 9 اجرایی شود! اما زنگنه اجازه نداد و امروز تصمیمی را اتخاذ کرده است که خود مخالفش بود.
✍6سال از آن روز می‌گذرد، با حساب زنگنه تا به امروز حدود 30میلیارددلار به کشور ضربه وارد شده است که به قول خود زنگنه، این خسارت از جیب مردم ایران رفته است.
✍روزی که زنگنه قرارداد فاز11 با توتال را منجی اسلام می‌خواند و برای رسیدن به توتال فرانسوی زمین و زمان را به هم دوخت باید امروز را نیز در ذهن خود تداعی می‌کرد که چگونه با خودبزرگ بینی، 30میلیارددلار به کشور ضرر وارد میکند.
✍این ضرر 30 میلیارد دلاری در کنار ضرر 35 میلیارد دلاری بزرگترین میدان نفتی ایران که آن نیز مشترک با عراق است، چگونه نشانه وطن پرستی، حفاظت از جیب مردم و خدمت به اسلام است؟!
✍هرچه هم که در این دولت به بهره‌برداری رسیده، همگی در دولت گذشته کلید خورده و اغلب با پیشرفت فیزیکی بالای 70 درصد به دولت یازدهم رسید به گونه‌ای که دو پروژه بزرگ پارس جنوبی با پیشرفت 93درصدی به دولت یازدهم رسید و اگر این پروژه‌ها نیز از چنین پیشرفتی برخوردار نبود بدون تردید آن‌ها نیز به عاقبت فاز11 دچار می‌شدند.
✍برای وزیری که معتقد است که وزرا و مدیران پیش از وی، همگی گروهبان بودند و خودش و مدیرانش ژنرال هستند آیا موجب وهن نیست که تصمیمی را بگیرند که در دولت پیش تبدیل به قرارداد شده بود؟
برای وزیری که تک تک تصمیماتش را نمونه عاقبت اندیشی می‌خوانند، بد نیست که برای انتخاب بهترین تصمیم 6سال نیاز به زمان داشته باشد؟!
✍اگر زنگنه اجازه حفاری فاز11 در پارس جنوبی را در همان روزهای ابتدائیِ وزارت خود صادر می‌کرد، امروز نه تنها خبری از ضرر 30میلیارد دلاری نبود، بلکه درآمدهای قطری‌ها نیز افزایش پیدا نمی‌کرد؛ خدا وزیر نفت ایران را برای قطر و توتال حفظ کند که برای «حفظ جیب مردم ایران»، 6سال خیال رقیب ایران در پارس جنوبی را راحت کرد!
وحید حاجی پور