اینجا ایــران است 🇮🇷 🇵🇸🏴
https://eitaa.com/joinchat/609288192C7f2d99bc90 ⭕️ مقصد #لاریجانی پس از ریاست ۱۲ ساله در مجلس کجاست
https://eitaa.com/joinchat/609288192C7f2d99bc90 ⭕️ مسئول حفظ محرمانگی کيست؟ در آذر1382 به ناگاه يک نماينده خائن (احمد شيرزاد) پشت تريبون مجلس رفت و در اظهاراتي دروغ و وطن فروشي عريان، اعلام کرد ايران 19 سال به غرب دروغ گفته و در تلاش براي دستيابي به بمب اتم است!! اظهاراتي که فورا دستاويز قدرتهاي استکباري شد و دو دهه کشور را تحت شديدترين تحريم ها قرار داد. شيرزاد هيچگاه محاکمه و مجازات نشد. نه براي وطن فروشي و خيانت، نه حتي براي اظهارات دروغ و بي پايه اش هيچکس براي حفظ محرمانگي هاي کشور او را بازخواست نکرد. صنعت هسته اي پس از آن، با تداوم فشارها و جوسازيهاي رسانه اي و سياسي دوستان شيرزاد، پس از ده سال تعليق و تعطيل شد. و ميدانيم آنچه شد. همين جريان نفوذ سپس با رنگ و لعاب وطن پرستانه و غرور ملي، کيک زرد دو را لو دادند و پس از آن ذبح دانشمندان هسته اي و تحريم هاي بيشتر را به تماشا نشستيم. صنعت فضايي از ديگر حوزه هاي انحصاري کشورهاي پيشرفته، مورد بعدي بود. ايران نخستين بار در سال 84 ماهواره سينا را با کمک يک موشک روسي به فضا فرستاد. سال 87 ماهواره اميد با موشک داخلي پرتاب موفق داشت. ماهواره نويد و فجر و .. ايضا. اما به ناگاه با روي کار آمدن دولت روحاني، سازمان فضايي ايران به زيرمجموعه وزارت ارتباطات تنزل داده شد. حوزه هوا و فضا 5 سال در بي توجهي و سرکوب کامل قرار گرفت. بعضي دانشمندان فضايي اجبارا به ديگر کشورها مهاجرت کردند. پس از هشدارهاي رهبر انقلاب و مطالبات رسانه اي بالاخره  بعد از 5 سال سروصداي پرتاب ماهواره ها به گوش رسيد. ماهواره پيام اميرکبير به فضا پرتاب شد اما ناموفق. ماهواره پيام هم ناموفق. تحقيرآميزترين و مشکوک ترين پروژه مربوط به ناکامي ماهواره ظفر در بهمن 98 بود. به يکباره چند روز قبل از پرتاب ماهواره، وزير ارتباطات با غوغا در توئيتر خبر پرتاب را به اسم "غرور ملي" منتشر کرد. در اقدامي تحقير آميزتر لباسهاي فضايي فتوشاپي را هم باز به اسم "غرور ملي" منتشر کرد که ساعاتي طول نکشيد با استهزاي کاربران خارجي مواجه شد. "تحقير ملي" زير اسم "غرور ملي". اما بدترين نقطه ماجرا در روز پرتاب ظفر اتفاق افتاد. وقتي وزير ارتباطات در توئيتر! شمارش معکوس براي پرتاب ماهواره به راه انداخت و بزرگترين حمله سايبري به شبکه زيرساختي کشور رخ داد. 75 درصد اينترنت ايران قطع شد. ماهواره سقوط کرد!  برخلاف يک هفته ماساژ خبري، خبر سقوط به سرعت خاموش شد و به اسم حفظ "غرور ملي" توجيه. هيچکس آذري جهرمي را براي اين خطاي راهبردي محاکمه، مواخذه و مجازات نکرد. اما ماهواره نور و ماهواره بر قاصد، موفق شد. براي اولين بار نيروهاي نظامي ما در حوزه فضايي به يک موفقيت خيره کننده دست يافتند. و اين دقيقا در زماني بود که حفاظت اطلاعات را رعايت کرديم و دست و زبان نفوذيها را از جار زدن برنامه هايمان کوتاه کرديم. حفظ محرمانگي پروژه هاي بزرگ نظام، اصل اول موفقيت آنهاست. سالهاست بسياري از پروژه هاي استراتژيک کشور، با عبور از اصل محرمانگي به زمين خورده و هر جا ضربه خورده ايم از اين نشت اطلاعاتي فجيعانه بوده. در همه حوزه هاي مرتبط با پيشرفت و قوي شدن کشور، نفوذي ها به بهانه حس غرور و افتخار ملي و بالا بردن پرچم ايران، موضوع را رسانه اي کردند و دشمن دقيقا بر همين نشت اطلاعاتي ما برنامه ريزي تخريبي خودش را عملياتي کرده است. «حس غرور ملي» در بسياري موارد رمز جريان نفوذ است. هر کس با اندک سواد رسانه اي ميداند اولين و مهمترين منبع جاسوسي، جاسوسي از منابع آشکار و رسانه هاست. و شبکه نفوذ، دقيقا ساده ترين راه را براي خدمت به دشمن و افشاي محرمانه هاي نظام انتخاب کرده اند. شايد بعدها در تاريخ بنويسند تک تک تحريم هاي آمريکا عليه ارگانها و اشخاص کشورمان، با فلان خبرچيني رسمي و آشکار، با مصاحبه غرورآميز فلان مسئول روابط عمومي و کنفرانس خبري مشاور رسانه اي فلان وزير و وکيل در صداوسيماي ملي تحميل شد. 125سال است مردم دنيا نوشابه مينوشند، اما آمريکاييها هنوز فرمول مخفي کوکاکولا را به دنيا نگفته اند. پس چرا بايد ريزترين جزئيات صنايع حساس ايران از هسته اي تا موشکي و فضايي و ديگر تکنولوژي ها و صنايع ما کف دست خبرنگاران باشد! به اسم «شفافيت با مردم» و «غرور ملي»!!! اين شفافيت با دشمن است، نه مردم. پشت سر را نگاه کنيد چه  ضربه ها و شهيد هايي پشت اين پروژه هاي جاسوسي نامحسوس رسانه اي با اسم رمز غرور ملي به نظام وارد کرده ايم. ادامه اين روند که هر روز درحال تکرار است سبب ميشود دشمن مفت و رايگان، از رسانه هاي رسمي کشور، بازخوردهاي جاسوسي بگيرد و راهکارهاي جاسوسي و خبرگيري اش را لود کند. همه اينها ضرورت وجود يک "نهاد بازدارنده" در نظام را نشان ميدهد  که جلوي تعرض رسانه اي به پروژه هاي حساس ملي را بگيرد. محمد عبدالهی