📌رهنمودي از علامه محمدتقى جعفرى(ره) 🔹سير و سلوك داراى چند مانع است: ▫️1- سالك در هيچ لحظه‌اى از لحظات حركت خود، نبايد احساس وصول يا امتياز برترى كند،‌ اگر چنين آفتى گريبان سالك را بگيرد،‌ نه‌تنها از حركت به مراحل بعد باز خواهد ماند،‌ بلكه نفس كمال‌جويى او به قهقرا خواهد رفت. ▫️2- اشتغالات و علايق دنيوى مانند ثروت‌اندوزى،‌ مقام‌جويى،‌ شهرت‌طلبى و محبوبيت‌خواهى ميان مردم،‌ از امور تباه‌كننده سير و سلوك‌اند،‌ البته اگر ثروت و مقام وسيله‌اى جهت تنظيم حيات خود و ديگران باشد،‌ نه‌تنها مانع ره كمال نخواهد بود،‌ بلكه به‌خاطر مشقت‌هايى كه سالك در اين مسير تحمل مى‌كند،‌ عبادت تلقى خواهد شد. ▫️3- اشباع حس خودخواهى به هر شكل و با هر وسيله مانع نيرومندى براى سير و سلوك است. ادعاى تزكيه نيز سد راه كمال است. برخى ادعاى تزكيه را به عنوان بيان واقعيت،‌ ناشى از خودخواهى نمى‌دانند،‌ اما عرفاى بزرگ اين مطلب را نمى‌پذيرند،‌ زيرا همه عظمت‌ها و امتيازات سالك،‌ از الطاف الهى است و استناد آن‌ها به خود، نوعى شرك محسوب مى‌شود. ▫️4- شكوفايي‌ها و روشنايي‌هاى خيره‌كننده كه در حالات عرفانى براى سالك حاصل مى‌شود،‌ از ديگر موانع سير و سلوك است. برخى از اهل سلوك با بروز اين حالات لذت‌بار، خود را گم مى‌كنند و اين حالات را آخرين منزلگاه كمال تلقى مى‌كنند،‌ در حالى كه اين حالات فقط براى تشويق و تحريك سالك جهت ادامه راه است. ▫️5- به فعليت‌رسيدن قدرت‌هاى شگفت‌انگيز،‌ نظير اطلاع از دل‌ها،‌ امور مخفى،‌ اخبار گذشته و آينده،‌ تصرف در امور مادى و نفوس،‌ گاه سالك را از كمال باز مى‌دارد. سالك بايد بداند كه هدف وى وصول به حق است،‌ نه تحقق كرامات،‌ وصول به لقاى الهى برتر و با عظمت‌تر از كشف و كرامات است. ▫️6- حالت آرامش و آزادى مطلق و اشراف بر عالم هستى از عظمت‌هاى شگفت‌انگيز روح است،‌ كه اگر سالك آ نرا از خود بداند،‌ ممكن است از عظمت روح خود غفلت كرده،‌ ادعاى اناالحق كند. ▫️7- احساس شكوفايى و ابتهاج روح،‌ نشانه ورود به جاذبه الهى و تجلى صفات حق تعالى بر دل سالك است. سالك بايد مراقب باشد كه اين احساس سد راه كمال او نشود. @irc_ir