مجتمع فرهنگی امام رضا علیه السلام
برگرفته از کتاب اخلاق جنسی در اسلام و جهان غرب (شهید مطهری ) آیا اخلاق اسلامی با رشد طبیعی استعدادها مباین است؟() پس اسلام در فلسفه ی نظری خود طبیعت نفسانی انسان را شریر بالذات نمی داند و قهراً در فلسفه ی عملی خود نیز مانند سیستمهای فلسفی و تربیت هندی یا كلبی یا مانوی یا مسیحی از روش نابود كردن قوای نفسانی و یا لااقل حبس با اعمال شاقّه ی آنها پیروی نمی كند، همچنانكه دستورهای عملی اسلام نیز شاهد این مدعاست. این مطلب كه نفس انسان در مقامات و مراحل و شرایط خاصی بشر را واقعاً به شرارت فرمان می دهد و حالت خطرناكی پیدا می كند مطلبی است كه اگر در قدیم اندكی ابهام داشت امروز در اثر پیشرفتهای علمی در زمینه روانی كاملاً مسلّم شده است. از همه شگفت تر این است كه قرآن كریم در توصیف نفس نمی گوید: «داعیةٌ بالسّوء» (دعوت كننده به سوی بدی و شر) ، می گوید «امارة بالسوء» (فرمان دهنده به بدی و شر) . قرآن كریم در این تعبیر خود این مطلب را می خواهد بفهماند كه احساسات نفسانی بشر آنگاه كه سر به طغیان برمی آورد بشر را تنها به سوی جنایت و اعمال انحرافی دعوت نمی كند، بلكه مانند یك قدرت جابر مسلط دیكتاتور فرمان می دهد. @ircom_8
384 مشاهده