🔶 لبّ و خلاصه عرفان روزی از میرزا جواد آقای تهرانی پرسیدم که جناب حضرت آقا (نمی گفتم آیت الله! بدش می آمد!) چه ارتباطی میان معرفت نفس و معرفت رب وجود دارد و از چه روی گفته شده است که «مَن عَرَفَ نَفسَهُ فَقَد عَرَفَ رَبَّه»؟ ایشان با وجود آن مشرب ضد عرفان و فلسفه اش و آن مبانی تنگ، اما به خاطر آنکه به معنای واقعی پاک بود، بر اساس همان پاکیِ طینت و ذاتش گفت: «یعنی موقعی ما رَبّ را می شناسیم که بفهمیم خودمان هیچ هستیم»! خب این لب و خلاصه عرفان است! این سخن یعنی آنکه موقعی خدا را می فهمیم که خود را هیچ ببینیم! 📚حدیث سهر( بیانات و خاطرات استاد حسن رمضانی) 📥 دسترسی به محتوای بیشتر: ایتا | آپارات | تارنما | صوت 🌷